It's All About The Movies
Aan de dood valt niet te ontsnappen. Dat is een gegeven. Maar in de Final Destination-films ga je net wat gruwelijker en creatiever dood dan in het echte leven. Uitzonderingen daargelaten. Dat is in dit nieuwe deel Final Destination: Bloodlines niet veel anders.
Nicolas Cage is naar eigen zeggen bezig met het einde van zijn acteercarrière. Hij zal nog een handvol films maken maar dat moeten uitsluitend hoofdrollen zijn. Dat hij daarbij artistieke keuzes maakt blijkt wel uit zijn nieuwste film The Surfer. Want hoe komt deze Amerikaanse acteur in een film van een Ierse regisseur terecht dat zich volledig in Australië afspeelt?
Hoe komen gerenommeerde acteurs als Robert De Niro, Jamie Foxx en Scott Eastwood in een misbaksel als Tin Soldier (2025) terecht? Wie van deze heren heeft gedacht dat het een goed idee zou zijn om hier zijn medewerking aan te geven? Maar bovenal: hoe kon het zo misgaan?
In 2018 scoorde regisseur Paul Feig een onverwachte hit met de misdaadkomedie A Simple Favor (2018) met actrices Blake Lively en Anna Kendrick. In 2025 is daar het vervolg met de creatieve titel Another Simple Favor (2025). Stephanie (Anna Kendrick) en Emily (Blake Lively), de twee ‘vriendinnen’, komen elkaar in dit deel weer tegen.
In Locked raakt een kruimeldief opgesloten in de SUV waar hij in probeert te breken. Een lekkere thriller met Bill Skarsgard en Anthony Hopkins waarin een rijke man een kleine crimineel te pakken neemt?
Het is 1946 en de leiders van het land hebben de Indonesische onafhankelijkheid uitgeroepen. Echter de stad blijft onder Nederlands gezag. Wat volgt is een felle strijd tussen het leger en de verzetsbeweging. Guru Isa (Chicco Jerikho) en zijn wapenbroeder Hazil (Jerome Kurnia) maken deel uit van die beweging. Fatimah (Ariel Tatum) is de vrouw van Isa en de inzet van een driehoeksverhouding. Haar man Isa is door zijn oorlogsverleden impotent en zij zoekt naar verlangen en aandacht bij Hazil.
De film is gebaseerd op het boek A Road with No End van Mochtar Lubis uit 1952 en is de vijfde film van regisseur Mouly Surya. Waarom er gekozen is voor de minder pakkende titel Djakarta 1946 is mij een raadsel? Surya trekt ruim twee uur uit om dit verhaal te vertellen en dat is echt veel te lang. Hoewel het camerawerk en de productie er fantastisch uitzien is het vooral de overgang van politieke thriller naar een erotisch drama dat de film in de weg zit. De film opent met een Brits journaal waarin de situatie in Indonesië anno 1946 wordt uitgelegd. Hoewel de historische context interessant is en de aanloop naar de uiteindelijke aanslag spannend genoeg is, is de extra verhaallaag over de innerlijke strijd van Fatimah er een die niet interessant genoeg is. Daarbij had dit verhaal ook prima in negentig minuten verteld kunnen worden.
Er wordt niet onverdienstelijk geacteerd, er wordt afwisselend Engels, Nederlands en Indonesisch gesproken en de aankleding ziet er geloofwaardig uit. Er is duidelijk veel oog voor detail. Het is jammer dat de film door de keuzes die de regisseur maakt niet altijd blijft boeien waardoor de twee uur voor mij persoonlijk net even iets te lang duurde.
Djakarta 1946 is vanaf 17 april in de bioscoop te zien.
Artwork: René Pol
Toen ik een tijdje geleden de film Flatliners uit 1990 en de remake Flatliners uit 2017 besprak, kwamen wij en onze trouwe filmvriend Anthony al snel tot een hele conversatie over geweldige jaren 90 films die niet of nauwelijks op streamingdiensten te vinden zijn en dat je dan toch blij mag zijn met een goed gevulde dvd-kast. Één van die films die voorbij kwam was de film The Lost Boys, toevallig ook met Kiefer Sutherland. Moesten we die niet weer eens bekijken en bespreken, was de vraag? Dat hebben we gedaan maar wat blijkt: het is helemaal geen jaren 90 film maar een jaren 80 film. De film is al weer uit 1987 en het moet gezegd worden: dat is niet te zien.
M: Deze film van regisseur Joel Schumacher (ook de regisseur van Flatliners (1990) gaat over een stelletje vrienden die ’s avond ronddolen in het kustplaatsje Santa Carla. Daar zijn net de broers Michael (Jason Patric) en Sam (Corey Haim) met hun moeder Lucy (Dianne Wiest) komen wonen. Als Michael tijdens een avond de mooie Star (Jami Gertz) ziet, raakt hij al snel in de ban van haar. Hij volgt haar maar ze blijkt bij het vriendengroepje te horen. Toch geeft hij niet op en maakt hij na verloop van tijd deel uit van de vriendengroep. Alleen de vrienden zijn wel een tikkeltje apart. Laten we stellen dat dit niet echt een enge of spannende film is (ondanks dat het over vampieren gaat) maar eerder grappig en best goed gemaakt. Ook geen typische vampierenfilm trouwens. René, wat was jouw eerste indruk toen je deze film weer eens zag?
Lees verder “Rewind to the 80’s: The Lost Boys (1987)”Vermiglio (2024) was de Italiaanse inzending van de Oscars dit jaar maar werd niet genomineerd. Inmiddels weten we dat de Braziliaanse I’m Still Here (2024) de prijs voor Beste Buitenlandse Film heeft gewonnen. Zo meeslepend is de nieuwe film van regisseur Maura Delpero niet, maar wie oog heeft voor prachtige cinematografie en score, en het geduld heeft om het bij tijd en wijle trage verhaal tot zich te nemen, zal toch geraakt worden door dit oorlogsverhaal.
De Engelse regisseur en scenarist Mike Leigh – die we vooral kennen van de zogeheten kitchen sink-drama’s – heeft in zijn nieuwe film Hard Truths (2024) een oudgediende; namelijk Marianne Jean-Baptiste, opgetrommeld die eerder te zien was in Secrets and Lies (1996) en waarmee Leigh de Gouden Palm in Cannes won.
Opening Flatliners: ”Today is a good day to Die” – Nelson Wright (Kiefer Sutherland)
Flatliners uit 1990 is zo’n echte jaren 90 film voor mij, die ik lang niet gezien had. Ik had wel gehoord dat er een remake van gemaakt was en voordat ik mij daar aan wilde wagen besloot ik eerst maar weer eens het origineel te bekijken. Om jullie geheugen even op te frissen: de film is geregisseerd door de in 2020 overleden regisseur Joel Schumacher die in die tijd echt de koning van de jaren 90 was met topfilms als Falling Down, The Client, A Time to Kill en 8MM. En vergeet Phone Booth niet maar die is uit 2002. Flatliners gaat over een groepje geneeskunde-studenten die een gevaarlijk experiment uitvoeren. Ze laten hun hart stoppen voor enkele minuten en kijken dan wat er gebeurt als je dood bent. Daarna brengen ze de persoon weer tot leven. Dat dat niet zonder gevolgen kan blijven, wordt natuurlijk al snel duidelijk.
De film van Schumacher had een cast met grote maar jonge namen. Kiefer Sutherland (24), Kevin Bacon (32), Julia Roberts (23), William Baldwin (27) en Oliver Platt (30) en was een groot succes. De film is 35 jaar oud dus reken maar uit hoe oud ze nu zijn. En vergeet niet dat onze eigen Jan de Bont (47) het camerawerk verzorgde. Michel Douglas was een van de producenten en James Newton Howard maakte de geweldige score voor de film. Kijk, de film is misschien iets verouderd maar nog steeds erg goed. Wel vrij donker maar dat hoort wel bij de sfeer van de film. En de film heeft een religieus tintje. Tot zover het origineel.
Kijk, er zit al meteen verschil in de poster. Het origineel is sfeervol, mooi en mysterieus. De poster van de nieuwe film is echt spuuglelijk. Ik snap wat het wil uitbeelden maar het ziet er gewoon niet mooi uit. Maar goed, het gaat om de film. Deze film oogt natuurlijk moderner en frisser dan het origineel, het is tenslotte uit 2017. Gemaakt voor een nieuwe generatie. Het volgt het verhaal in grote lijnen. Deze film laat iets meer zien van de geneeskunde-studenten en wat ze doen. Ook op de opleiding. Dat is niet voor niets want daar is een rol weggelegd voor Kiefer Sutherland (51) als de docent van het hele stel. Ook de motieven zijn grotendeels hetzelfde en de karakters komen ook aardig overeen. Alleen dat wat ze overkomt is in deze film is meer gericht op de horror (in een aantal verhalen) en minder op de religieuze en spirituele manier. De cast uit deze film bestaat uit Elliot Page (toen Ellen Page), Diego Luna, Nina Dobrev, James Norton en Kiersey Clemons. Op zich ook een prima cast.
In het origineel heeft het personage van Sutherland de beste verhaallijn met Billy Mahony (Joshua Rudoy) (15), het ventje dat hij jarenlang treiterde en die nu wraak komt nemen. Het personage van Bacon heeft een verhaallijn waarin hij de kans heeft om zijn excuses te maken voor wat hij vroeger gedaan heeft. Die verhaallijnen zitten ook in deze film. Wat dat betreft is het een echte remake waar niet iets nieuws in gedaan wordt. Als ik dan toch moet kiezen, vind ik het origineel net iets beter maar is de remake niet echt heel slecht. Leuk om deze twee films in een double-bill te bekijken en te kunnen bespreken. Zijn jullie het met mij eens of niet of denken jullie er echt heel anders over?
Flatliners (1990) is uit op DVD en Blu-ray en Flatliners (2017) is te zien op Pathé Thuis en is uit op DVD en Blu-ray.