Auteur: Michel

Geplaatst op

Urchin – 2025 – Bioscoop – (FilmVandaag recensie)

Na wat korte films komt acteur en regisseur Harris Dickinson nu met zijn speelfilmdebuut en gooit daar gelijk hoge ogen mee. De winnaar van de Fipresci-prijs van de internationale kritiek in Cannes en hoofdrolspeler Frank Dillane, kon op aardig wat waardering rekenen voor zijn rol. Dickinson is bij het grote publiek misschien het meest bekend als die acteur die actrice Nicole Kidman melk liet drinken in Babygirl (2024) van Halina Reijn. Dat hij naast acteren ook talent heeft om te regisseren, bewijst hij met dit neo-realistische werk dat wel iets weg heeft van de films van Mike Leigh en Ken Loach. Het is geen geheim dat hij een fan is van deze meesters.

verder lezen

Geplaatst op

Focus op Film jaaroverzicht 2025

Dit jaar – 2025 – werden er op ons blog in totaal 49 recensies dan wel besprekingen geschreven.

Gespecificeerd ziet dat er als volgt uit:

Voor FilmVandaag werden 15 recensies geschreven.

Voor De Nachtvlinders werden 6 recensies geschreven.

Voor Focus op Film werden 18 recensies en besprekingen geschreven. Uitgesplitst naar 10 recensies en 8 besprekingen voor de rubriek Michel Versus René.

En er zijn 11 besprekingen bijgekomen voor de lijst: 1001 Films. Meer dan ooit. Maar nog een lange weg te gaan.

De best gelezen recensies zijn Djakarta 1946 en Le Royaume beiden voor FilmVandaag

De best gelezen bespreking uit de rubriek Michel Versus René is Rewind to the 80’s: A Nightmare on Elm Street.

Er zijn 6 besprekingen uit deze rubriek terug te vinden in de top 25 lijst van best gelezen artikelen dus blijkbaar wordt het wel gewaardeerd.

Geplaatst op

Welke films je vooral niet moet missen in 2026

Laten we beginnen met de nieuwe film van acteur en regisseur Bradley Cooper. In Is This Thing On? volgen we een stel dat te midden van een scheiding ieder hun weg moeten zien te vinden. Het is zijn derde film als regisseur. De film is te zien vanaf 5 februari.

Waar ik echt naar uitkijk is Marty Supreme van Josh Safdie. Los van zijn broer Benny, die afgelopen jaar de film The Smashing Machine maakte, komt hij nu ook met zijn eigen film. Het talent Timothée Chalamet schijnt ook nu weer meesterlijk te zijn. De film is te zien vanaf 19 februari.

Dead Man’s Wire de nieuwe film van Gus van Sant is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Van Sant heeft supergoede onafhankelijke films gemaakt maar de laatste jaren was het vrij stil rondom hem. Ik zal zijn laatste werk vast niet gezien hebben maar ben toch benieuwd naar deze nieuwe film. De film is te zien vanaf 19 maart.

De laatste film van regisseur Steven Spielberg, The Fabelmans stond nog hoog in een van mijn jaarlijstjes. Er staan een aantal mooie projecten van hem in de steigers waarvan Disclosure Day, de eerste is. Een sciencefiction film over buitenaards leven. Het is toch een thema dat terug blijft komen bij Spielberg. Ik ben benieuwd. De film is te zien vanaf 11 juni.

Ja, en dan de nieuwe Christopher Nolan film The Odyssee. Ik ben een groot fan van zijn werk en velen met mij. Een klassiek verhaal dit keer en toch ben ik weer benieuwd. De film is te zien vanaf 16 juli.

Avengers: Doomsday Dit is de titel van Marvel waar de meesten mensen naar zullen uitkijken. We zullen nog wel even geduld moeten hebben want de release staat gepland op 18 december 2026. Een trailer is nog niet beschikbaar.

Spider-Man: Brand New Day Iets eerder komt deze film. Deel 4 in de succesvolle reeks dus ben toch wel benieuwd. Vanaf 30 juli is de film te zien. Nog geen trailer beschikbaar.

Afijn, voor ieder wat wils en bedenk: dit is pas het topje van de ijsberg. Dus genoeg te zien. Op naar 2026!

Geplaatst op

De Beste Films van 2025 (Volgens Michel)

  1. One Battle After Another Dit was met afstand de film van 2025. Ik heb het eerder gezegd: begin 2025 wist ik niet eens dat PTA, zoals Paul Thomas Anderson ook wel genoemd wordt, met een nieuwe film zou komen. Maar toen hij er eenmaal was, bleek het weer een schot in de roos. Voor mijn eigen filmblog schreef ik er deze recensie over. De film is nu te zien op HBO Max.

2. Sinners Deze film zag ik pas kortgeleden en stond al wel lang op mijn lijstje. Deze mix van drama, actie, muziek en horror is zo ontzettend knap gemaakt. De muziek en de montage zijn een belangrijk onderdeel van de film. De sfeer; de jaren 30 in het diepe zuiden van Amerika, is goed weergegeven en de dubbelrol van Michael B. Jordan als Smoke en Stack is overtuigend. Een film die ik zo weer op zou zetten. De film is nu te zien op HBO Max.

3. Hard Truths Deze prachtige Engelse film van regisseur Mike Leigh zag ik op het IFFR begin dit jaar. Een film die waarschijnlijk door veel te weinig mensen is gezien en dat is jammer want hoewel zware kost, de film is meesterlijk en zo ontzettend goed geacteerd. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over. De film is te zien op Pathé Thuis.

4. Bob Trevino Likes It Deze onverwachte parel kwam deze zomer voorbij. Een mix van komedie en drama. Grotendeels onbekend talent dat je niet onberoerd laat. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over. De film is helaas nog niet streaming te zien.

5. A House of Dynamite Kathryn Bigelow doet het weer. Een uiterst actuele en spannende film waar vooral het einde veel om te doen was. Maar of dat einde nou wel of niet bevredigend is, waar het om gaat is, dat het gewoon een heel goede film is. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over. De film is te zien op Netflix.

6. Weapons Deze film kwam voorbij in de laatste editie van Michel Versus René van 2025 en we waren het niet met elkaar eens. Ik vond daarentegen deze Weapons wel iets hebben en dat kun teruglezen in deze bespreking. De film is te zien op HBO Max.

7. The Amateur Deze film is helaas ook een beetje onopgemerkt gebleven. Jammer want het is een uitstekende spionage thriller die – hoe verfrissend – het niet eens moet hebben van een actieheld die in zijn eentje een heel batterij aan tegenstanders om zeep helpt. Het gaat hier om een onschuldige medewerker van de CIA, die erin geluisd wordt en zijn intelligentie gebruikt om zijn onschuld te bewijzen en uiteindelijk ook nog wat tegenstanders naar het hiernamaals stuurt. Het gaf een beetje het gevoel dat je naar zo’n echte jaren 70 spionagefilm zat te kijken maar dan van nu. De film is te zien op Disney+

8. F1 The Movie Nu ben ik geen uitgesproken fan van de Formule 1 maar deze film was met name in de bioscoop een avontuur op zich. Brad Pitt is lekker op dreef en naast de geloofwaardige races was het ook leuk om al het gekonkel en het dealtjes sluiten rondom deze wereld eens te zien. Bij voorkeur op een groot scherm zien deze F1. De film is nu te zien op Apple TV en Pathé Thuis.

9. A Complete Unknown Van het handjevol muziekfilms dat ik dit jaar zag was deze toch het fijnst. De film over Bob Dylan met een overtuigende Timothée Chalamet in de hoofdrol. Als muziekliefhebber moet je deze eigenlijk wel gezien hebben. Groot pluspunt is natuurlijk ook dat de acteurs allemaal zelf zingen en dat komt de authenticiteit wel ten goede.

10. Urchin Met deze film smokkel ik een beetje omdat deze pas 25 december uitkomt. Ik zag hem eerder en mijn recensie voor FilmVandaag zal ook rond deze datum verschijnen. Ik was erg onder de indruk van deze film van acteur en regisseur Harris Dickinson.

Films die zo in de lijst hadden gekund maar er toch net buiten vielen zijn:

A Real Pain Deze roadmovie over twee totaal verschillenden neven wordt gedragen door Jesse Eisenberg en Kieran Culkin. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over. De film is te zien op Disney+

Sing Sing Een gevangenisfilm met grotendeels echte gedetineerden. Dat levert een mooie en emotionele film op. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over.

Geplaatst op

Peeping Tom – 1001 Films / Powell & Pressburger

Nummer 47: Peeping Tom – (1960) – R: Michael Powell – Engeland

Naslagwerk: 1001 Films – blz 377

“Wat ik mijn camera vastleg, raak ik altijd kwijt.” Mark Lewis (Karlheinz Böhm)

Toen deze film van regisseur Michael Powell in 1960 uitkwam, werd hij door de critici neergesabeld en het publiek vond de film walgelijk en pervers. Het deed de loopbaan van Powell geen goed. Hij had gelukkig al een florissant cv opgebouwd met Pressburger en mensen konden maar moeilijk geloven dat hij zich nu inliet met zo’n verontrustend verhaal.

In Peeping Tom is Mark Lewis (Karlheinz Böhm) iemand die in de filmindustrie werkt en altijd met zijn camera op pad is. Hij maakt voor de plaatselijke kiosk erotische foto’s en benaderd vrouwen om ze op film vast te leggen. Aan zijn camera zit een mes waarmee hij de vrouwen doodt en hij hun doodsangst vastlegt. Hoe hij zo is geworden laat Powell zien in fragmenten met zijn vader. Powell speelt kort de vader van Mark in familiebeelden die we te zien krijgen. Als hij gevoelens krijgt voor zijn onderbuurvrouw moet hij proberen zijn driften onder controle te krijgen.

Anno 2025 voelt deze film helemaal niet schokkend of pervers meer. Het is eerder een interessante karakterstudie van een jongeman die zo geworden is. Het geweld zie je nauwelijks en is niet expliciet. Je zou kunnen zeggen dat de tijdsgeest nog niet klaar was voor zo’n verhaal. Wat je wel ziet is de hand van de meester want hoewel misschien een tikkeltje verouderd, is dit een film die loopt als een trein. De kleuren zijn prachtig, Böhm speelt zijn rol heel ambigue. Deze Duitse acteur was de zoon van de beroemde componist Karl Böhm. Deze film kwam net uit vóór Psycho van Alfred Hitchcock, die gek genoeg wel werd gewaardeerd door het publiek en waar in de beroemde douche scène veel explicieter geweld in voorkomt. Maar bij Hitchcock verwacht het publiek het en bij Powell niet.

In het Eye wordt de 4K-restauratie vertoond die met steun van wederom regisseur Martin Scorsese werd gefinancierd. Ik ben blij dat ik deze mooie versie in het Eye kon zien en dat ik weer een film kan toevoegen aan het retrospectief van Powell en Pressburger.

Geplaatst op

Some Like It Hot – 1001 Films / Billy Wilder Retrospectief

Nummer 46: Some Like It Hot – (1959) – R: Billy Wilder – Verenigde Staten

Naslagwerk: 1001 Films – blz 348

”Kijk toch eens! Kijk hoe ze beweegt! Als gelatinepudding op springveren.” Jerry (Jack Lemmon.

De film is ten tijde van dit schrijven 66 jaar oud en toch voelt deze film, zoals zoveel films van Wilder tijdloos. Deze film stond al een tijdje op mijn ‘wensenlijstje’ om te kijken en deze komedie waarin Tony Curtis en Jack Lemmon rond paraderen als twee verklede vrouwen om zo uit handen van de maffia te blijven, is nog altijd een steengoede komedie.

Nadat Wilder had gezworen nooit meer voor Paramount (studio) te werken na onenigheid over geld en bemoeienissen na zijn film Stalag 17, maakte hij deze film onafhankelijk van een grote studio. Het werd Ashton Productions en The Mirisch Corporation en de distributie liep via United Artists. Het was echter geen makkelijke productie. In de jaren 50 was ‘drag’ geen geaccepteerd iets in de VS. Curtis en Lemmon waren al grote acteurs maar nog niet echt doorgebroken bij het grote publiek. Het aannemen van deze rol zou een aanzienlijk risico voor het verdere verloop van hun carrière kunnen betekenen.

Om toch een grote, bekende naam aan te trekken voor de productie koos Wilder uiteindelijk voor Marilyn Monroe, met wie hij eerder had samengewerkt aan de film The Seven Year Itch. Het was echter een moeizame samenwerking geweest. Dat bleek deze productie helaas ook weer. Monroe was echt een groot talent maar ook heel onzeker en het duurde soms uren voor ze de set opging. Daarnaast had ze ook veel persoonlijke en mentale problemen. Toch is het succes van deze film volledig te danken aan regisseur Wilder, en acteurs Curtis, Lemmon en Monroe.

Het zal voor sommige mensen misschien een verrassing zijn maar de film kwam oorspronkelijk in zwart-wit uit en dat is ook de versie die ik gezien heb. Er bestaat echter ook een kleuren-versie van. Wilder koos bewust voor zwart-wit vanwege de make-up van Curtis en Lemmon. Aangezien de film zo leuk is, zal ik de kleurenversie ook nog wel eens bekijken.

Curtis en Lemmon zijn geweldig als de twee verklede vrouwen maar het is toch Lemmon die de show steelt. Zijn gevoel voor humor en zijn ongeëvenaarde timing maken dat de film anno 2025 nog steeds te genieten is. Dat hij een groot komiek was, bewees hij in de jaren daarna nog veelvuldig met Wilder samen.

Some Like it Hot is door het American Film Institute uitgeroepen tot Beste Komedie ooit. Dat is misschien een tikkeltje overdreven maar deze film kon mij zeker bekoren en voor een film die inmiddels zo oud is, is dat heel knap.

Geplaatst op

Great Expectations – 1001 Films

Nummer 45: Great Expectations – (1946) – R: David Lean – Engeland

Naslagwerk: 1001 Films – blz 216

Dit verhaal van Charles Dickens is een van de meest bewerkte en verfilmde romans van hem. Gek genoeg kende ik dit verhaal niet terwijl ik Oliver Twist wel ken. Deze versie van regisseur David Lean wordt gezien als de beste verfilming en die het meest trouw aan verhaal is gebleven. Later zou hij ook het verhaal van Oliver Twist verfilmen.

In het kort draait het om de jongen Pip (John Mills) die nadat hij een gevangene geholpen heeft, opgroeit bij Miss Havisham (Martita Hunt) en daar de jonge knappe Estella (Jean Simmons) ontmoet en verliefd op haar wordt. Door een geheimzinnige weldoener krijgt Pip de kans om naar Londen te gaan en leeft daar als een heer van stand. De verwachting is dat hij met Estella zal trouwen maar dat loopt allemaal net even anders.

Ik ben eerlijk gezegd niet zo onder de indruk van deze film. En dat ligt niet aan de geweldige regisseur David Lean – die hierna nog vele prachtige films zou maken – en ook niet aan de cast. Het camerawerk voor die tijd was prachtig en werd daarmee de eerste Britse film die een Oscar kreeg voor het camerawerk. Het ligt misschien aan het verhaal zelf of het script, maar ik werd er niet zo in meegenomen. Maar goed, dat is mijn persoonlijke ervaring met deze film natuurlijk. De film heeft nog steeds een hoge score op ImdB en wordt in Engeland nog steeds gezien als een van de beste Engelse film die er gemaakt zijn.

Geplaatst op

Meet Me in St.Louis – 1001 Films

Nummer 44: Meet Me in St.Louis – (1944) – R: Vincente Minnelli – Verenigde Staten

Naslagwerk: 1001 Films – blz 192

Meet Me in St.Louis is een musical en drama ineen. Deze door Vincente Minnelli geregisseerde film is een film over een gezin. Vader en moeder en veel dochters en een zoon. De verhaallijnen liggen vooral op de dochters en de vader en moeder. Aan de hand van vier seizoenen zien we zo wel de dagelijkse beslommeringen als wel de lastige vraagstukken waar het gezin mee te maken krijgt.

Judy Garland is de grootste naam van deze film, die al in 1939 furore had gemaakt met The Wizard of Oz. Een jaar na deze film trouwde ze met regisseur Minnelli en in 1946 werd hun dochter Liza Minnelli geboren. Garland had een roerig leven en overleed op 47-jarige leeftijd in 1969.

Ook deze film zit vol prachtige liedjes waaronder een heel bekend kerstliedje. Het in Technicolor geschoten drama ziet er nog steeds prachtig uit. Voor mijn gevoel ligt de film dichter bij drama dan musical. Er wordt overigens door iedereen goed gezongen. De jonge Margaret O’Brien die de rol van Tootie speelt, kreeg een speciale jeugd-Oscar. Deze actrice leeft op het moment van schrijven nog en is inmiddels 88 jaar. Er waren Oscar nominaties voor het scenario, camerawerk en muziek. In 1959 is er in de vorm van een tv-film nog een remake van gemaakt.

Ook dit vond ik een fijne film. Ik zag een uitstekende versie op de BBC. Regisseur Vincente Minnelli staat met nog vier andere films in deze lijst dus die zullen later nog wel voorbij komen.

Geplaatst op

Gentlemen Prefer Blondes – 1001 Films

Nummer 43: Gentlemen Prefer Blondes – (1953) – R: Howard Hawks – Verenigde Staten

Naslagwerk: 1001 Films – blz 281

“Gentlemen Prefer Blondes is een onmogelijk product: een CinemaScope van de geest, een kapitalistische Potemkin” – Jonathan Rosenbaum, criticus, 1985

Deze amusante komedie en musical ineen, is een film waarvan de titel zo bekend is en ik hem toch nog steeds niet gezien had. Marilyn Monroe en Jane Russell spelen hier de hoofdrollen. Monroe als Lorelei en Russell als Dorothy. De eerstgenoemde is een echte golddigger en steekt dat niet onder stoelen of banken. De tweede is uit op aandacht en liefde. Er wordt vrolijk verleid en de mannen die in katzwijm vallen (letterlijk en figuurlijk) zijn er in overvloed.

De film zit vol leuke liedjes waarvan ‘Diamonds are a Girl’s best Friend‘ het meest bekend is. Het verhaal is bijna een klucht en door de vaart, de humor en de liedjes verveel je je geen moment. Regisseur Hawks is bekend van de film The Big Sleep en later in zijn carrière maakte hij vooral veel westerns. Eigenlijk was hij van alle markten thuis want er staan maar liefst tien films van hem in dit naslagwerk. Ik verheug me eerlijk gezegd op de andere negen. Ik heb genoten van deze film en zag een uitstekende versie van de BBC.

Ook leuk om te vertellen is dat dit verhaal als eerste gemaakt is als een ‘stomme’ film uit 1928 maar deze moet als verloren gegaan beschouwd worden.

Ondersteund door WordPress