It's All About The Movies
De beste films (die ik gezien heb) over 2019 in willekeurige volgorde.
1. Green Book (R: Peter Farrelly)(2018) Viggo Mortensen en Mahershala Ali zijn meesterlijk in deze heerlijke film met een serieus thema. Won de Oscar voor Beste Film en Ali nam een beeldje mee voor Beste Bijrol.
2. If Beale Street Could Talk (R: Barry Jenkins)(2018) Jenkins wist mij na Moonlight weer te verrassen met deze mooie film over hoop, geloof, liefde maar ook racisme. Naar het boek van James Baldwin.
The Irishman van regisseur Martin Scorsese is misschien wel de film waar ik dit jaar het meest naar uit heb gekeken. Grotendeels omdat we er zo lang op moesten wachten, om de combinatie Scorsese, de Niro, Pacino en Pesci. Om de grote heisa er omheen met Netflix als inzet. Voor het eerst zou een grote bioscoopfilm niet in de bios maar gelijk on demand te zien zijn. Veel belangrijker is de vraag: is dit het Magnus opus van Scorsese of moeten we onze verwachtingen bijstellen?
Synopsis: Frank Sheeran (Robert De Niro) ontmoet de beruchte maffiabaas Russell Bufalino (Joe Pesci) en dat verandert zijn leven voorgoed. Frank wordt al snel de huurmoordenaar van de maffia. Jimmy Hoffa (Al Pacino) is de legendarische en corrupte vakbondsleider die voor irritatie bij de grote maffiabazen zorgt. Frank, zelf ook werkzaam voor de vakbond, belandt in een hopeloze tweestrijd. De film centreert zich rondom één van de grootste onopgeloste zaken uit de 20e eeuw van de Amerikaanse geschiedenis: de verdwijning van Jimmy Hoffa.
M: Je moet er even voor gaan zitten want met 3,5 uur neemt Scorsese ruim de tijd om dit verhaal te vertellen. René, heb jij hier ook zo naar uit gekeken en had jij last van de lange speelduur?
Na vijf seizoenen van de misdaadserie Penoza is daar dan de afsluitende speelfilm met de toepasselijke titel: Penoza, The Final Chapter. In Penoza de serie en de film draait het om Carmen van Walraven (Monic Hendrickx) die na de dood van haar man Frans (Thomas Acda) tegen haar wil in het criminele drugsmilieu belandt.
Voor deze film is het geen vereiste om de serie gezien te hebben maar het is wel een pre. Het maakt de film leuker en herkenbaarder.
De film opent sterk als Carmen in Canada opduikt en daar een anoniem bestaan als serveerster heeft opgebouwd. Ze heeft alleen contact met haar moeder Fiep (Olga Zuiderhoek). De kinderen weten niet dat ze nog leeft.