Wat als je het gegeven van Rain Man mixt met een roadmovie dwars door de ruige natuur van Ierland. Dan heb je het charmante The Last Right. Toegegeven, het is een beetje kort door de bocht maar de film heeft wel gelijkenissen en gebruikt die ironisch genoeg ook in de film.
Daniel Murphy (Michiel Huisman) reist met het vliegtuig naar Ierland om zijn moeder te begraven. In het vliegtuig maakt hij kennis met Padraig Murphy (Jim Norton) die zijn overleden broer komt begraven.
The Trial of the Chicago 7 (2020) zou al zo’n jaar of tien geleden gemaakt moeten zijn onder regie van Steven Spielberg. Scenarioschrijver en regisseur Aaron Sorkin schreef het script al in 2007. Vorig jaar nam Sorkin zelf de regie op zich. Een verhaal dat vijftig jaar oud is lijkt urgenter dan ooit.
In dit waargebeurde verhaal worden zeven mannen aangeklaagd nadat een vreedzame demonstratie tegen de Vietnamoorlog in 1968 tijdens de Democratische Conventie in Chicago in een bloedbad eindigt. In een omstreden proces van zes maanden worden de verschillende organisatoren berecht. Een vooringenomen en bevoorrechte rechter behandelt de zaak die overduidelijk geen tegenspraak duldt.
Wat hebben wij het toch zwaar om steeds maar weer die geweldige jaren 80 films te moeten bekijken en te beoordelen. Na de komedies is het nu tijd voor een echte misdaadfilm. Scarface van regisseur Brian De Palma. Losjes gebaseerd en meer opgedragen aan de makers van het origineel Scarface: The Shame of the Nation uit 1932. Voor deze film schreef niemand minder dan Oliver Stone een heel nieuw script en De Palma nam de regie op zich. Is dit klassieke verhaal over opkomst en ondergang nog steeds goed en relevant of is de film hopeloos verouderd?
Scarface gaat over Tony Montana (Al Pacino) een Cubaanse immigrant die zich in Amerika in het criminele circuit opwerkt door zijn lef en grote bek. Voor de duvel niet bang bouwt hij zijn eigen imperium op maar inmiddels is hij door zijn eigen cokeverslaving en paranoia in de problemen gekomen.
M: Ik was denk ik een jaar of veertien, vijftien – in ieder geval veel te jong voor de film – toen ik de film zag. Ik heb hem destijds niet in de bioscoop gezien dus dat moet op televisie zijn geweest. Maar ik kan me nog ontzettend veel voor de geest halen. Ik sluit niet uit dat ik hem daarna nog wel eens eerder heb gezien maar voor deze kijkbeurt was het in ieder geval lang geleden. Met name de scène in de badkamer met die kettingzaag ben ik nooit vergeten. Ik heb daar werkelijk waar slapeloze nachten van gehad. In mijn beleving was die scène echt gruwelijk maar nu ik hem heb terug gezien valt het best wel mee. Al heb ik wel gelezen dat er een scène verwijderd is. Iets met een arm. Geen idee of ik dat destijds wel of niet gezien heb. Het is niet duidelijk wanneer die scène verwijderd is. Maar wat ik zeg, ik was echt jong toen ik de film zag. René, heb jij ook een specifieke scène die je altijd bij is gebleven?
R: Ik heb de film echt moeten bekijken omdat het destijds een film is geweest die grotendeels aan mij voorbij is gegaan. De interesse was er bij mij niet voor deze film en alhoewel het respect voor Pacino gegroeid is was deze film niet de reden. De badkamer scène waar jij het over hebt is vrij suggestief dus de fantasie vult de rest in en op die leeftijd kan dat behoorlijk gruwelijk zijn. Nu echter is die scène lachwekkend – tja – we worden volwassen
