Het liefst had scenarist en regisseur Frank Ketelaar ‘gewoon’ tien afleveringen gemaakt voor zijn nieuwe serie BuZa. Zo vertelde hij onlangs tegen voormalig Volkskrant filmjournalist Floortje Smit – sinds kort werkzaam voor filmhuis Het Ketelhuis – in de Ketelhuis podcast. Om budgettaire en programmatechnische redenen konden er niet meer dan vier afleveringen gemaakt worden. Ketelaar schreef en regisseerde ook de series Overspel en Klem.
BuZa gaat over de diplomaat Maarten Meinema (Kees Prins) die de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken wordt, nadat vrij plotseling de huidige minister overlijdt. De jaren daarvoor heeft hij vooral in Midden Amerika gewerkt. Op zijn eerste dag vallen er meteen een aantal politieke lijken uit de kast en dient zich de ene crisis na de andere aan. Verder kampt hij zelf met een alcoholverslaving die na het overlijden van zijn vrouw nog heviger is geworden.
Hoe zorg je ervoor dat je van een stuk geschiedenis, waarvan de afloop al bekend is, toch een spannende film maakt? Voor die taak stond regisseur Christian Schwochow toen hij aan Munich: The Edge of War (2021) begon. De film is gebaseerd op het boek van schrijver Robert Harris, die het in 2017 schreef.
Regisseur Sam Peckinpah (1925 – 1984) maakte in totaal zeven westerns. De meest bekende is The Wild Bunch (1969) maar zeven jaar daarvoor maakte hij een kleine western die volgens regisseur Paul Verhoeven – zo is te lezen in zijn boek Volgens Verhoeven – niet onopgemerkt dient te blijven.
Ride the High Country die ook wel eens een voorstudie van The Wild Bunch genoemd wordt – vanwege hetzelfde thema – en in Nederland onder de naam Guns in the Afternoon werd uitgebracht is een niet conventionele western.
Ook filmcriticus Leonard Maltin is een liefhebber van de film. Zie onderstaande video:
Na Avengers Endgame waarin Thanos met een vingerknip het halve superhelden universum om zeep hielp, moest Marvel op zoek naar nieuwe superhelden. En dat doen ze voortvarend want in Eternals van regisseur Chloé Zhao (die vorig jaar nog een Oscar won met haar wonderschone Nomadland) duiken maar liefst tien nieuwe superhelden op. Althans, nieuw voor ons. Jack Kirby schreef het verhaal en de personages van Eternals al in de jaren 70 van de vorige eeuw.
Personages als Sersi (Gemma Chan), Ikaris (Richard Madden), Ajak (Salma Hayek) en Thena (Angelina Jolie) en de rest zijn een heel stuk anders dan de flamboyante karakters die we kennen van de voorgaande 25 films van Marvel. Dit keer is het allemaal serieus en zwaar. En donker vooral. Letterlijk donker want soms is het bijna niet te volgen.
De afgelopen acht weken was de nieuwe serie Chucky op FOX te zien. Na de laatste film uit 2019, de remake van Child’s Play (1988) was het dus tijd voor een serie. Er zijn drie Child’s Play films (1988, 1990 en 1991) gemaakt. Daarna volgde Bride of Chucky (1998), Seed of Chucky (2004), allebei met Jennifer Tilly en zijn films met meer zwarte humor. Curse of Chucky (2013), Cult of Chucky (2017). Eigenlijk is alles gemaakt na 1991 niet om aan te gluren dus de vraag rijst, waarom een serie? Don Mancini en de producenten zagen vooral dollartekens, vrees ik.
Don Macini, de bedenker van Child’s Play en Chucky tekent ook voor deze serie. Evenals als Brad Dourif (de originele stem van Chucky). En vele ‘oude bekenden’ die pas later in de achtdelige serie opduiken. En niet geheel onbelangrijk, de originele pop.
Deze serie bestaat voor een groot deel uit een onbekende cast en dat maakt het wel zo prettig. Het speelt zich af in deze tijd en de makers focussen ook op de verhaallijn van Charles Lee Ray, de seriemoordenaar wiens geest uiteindelijk in de pop terechtkomt.
Toen in 1999 Lana en Lilly Wachowski nog gewoon Larry en Andy waren, maakten ze een baanbrekende sciencefiction film: The Matrix. De film kenmerkt zich naast het uiterst originele verhaal ook in termen als slowmotion en bullit-time = een techniek waarbij tientallen camera’s worden gebruikt, die de actie vanuit verschillende hoeken rondom filmen en waarbij de tijd, denk aan andere bewegingen worden vertraagd of worden stilgezet.
De film is onderdeel van een trilogie maar de overige twee delen waren beduidend minder succesvol en minder goed beoordeeld. Sinds kort draait het nieuwe deel, The Matrix Resurrections (2022) in de bioscopen. De eerste geluiden zijn nogal wisselend maar zullen we later dit jaar natuurlijk zelf beoordelen.
Nog even in kort waar de film over gaat: Thomas A. Anderson ook wel bekend als Neo (Keanu Reeves) is een computerhacker die er achter komt dat het leven op aarde niets meer is dan een computersimulatie, opgezet door machines om de mensheid in bedwang te houden. Hij wordt door enkele soldaten uit deze ‘Matrix’ gehaald om Morpheus te ontmoeten en samen met hen begint hij een strijd tegen de machines, om de mensheid haar vrijheid weer terug te geven.
Het lijkt in deze eerste week van het nieuwe jaar wel alsof de acteurs en regisseurs met bosjes tegelijk gaan. Op zes januari 2022 overleed op 94-jarige leeftijd, Sidney Poitier. De eerste zwarte acteur die een Oscar won.
Peter Bogdanovich, jaargenoot van regisseur Martin Scorsese en gerekend tot de generatie ‘New Hollywood’ waar ook regisseurs als George Lucas en Woody Allen toebehoren, overleed op zes januari 2022 op 82-jarige leeftijd.
Tot zijn bekendste films horen: The Last Picture Show (1971), What’s Up Doc (1972) en Paper Moon (1973). In totaal maakte hij 34 films waartoe de ‘in productie zijnde’ One Lucky Moon behoort.
In het naslagwerk: 1001 Films staan twee films van Bogdanovich. Targets uit 1968 en het eerder genoemde The Last Picture Show die twee Oscars won, twee Bafta Awards en een Golden Globe. Naast vele andere prijzen.
Na zijn gloriejaren was er meer aandacht voor zijn privéleven dan voor zijn films.