Nummer 8: Double Indemnity (1944) – R: Billy Wilder – Amerika
Naslagwerk: 1001 Films – blz 196
“Sinds Double Indemnity zijn de twee belangrijkste woorden in films ‘Billy’ en ‘Wilder’.” Alfred Hitchcock – 1944
Billy Wilder schreef samen met auteur Raymond Chandler het scenario van Double Indemnity. Dit op basis van de roman van James M. Cain. Deze film noir gaat over een wanhopige vrouw, een hebzuchtige man, een moord om het geld en een gewelddadig onverwacht verraad. Film noir in optima forma dus.
Walter Neff (Fred MacMurray), verzekeringsman, wandelt ’s nachts een verzekeringskantoor binnen en biecht over de claim van Phyllis Dietrichson (Barbara Stanwyck). Ze hebben samen een moordplan beraamd om de verzekering dubbel te laten uitbetalen = double indemnity als de echtgenoot van Dietrichson door een ‘ongeval’ om het leven komt. Ze hebben echter geen rekening gehouden met de verzekeringsdetective Barton Keyes (Edward G. Robertson). Keyes heeft echter affectie voor Neff (een amoureuze verhaallijn tussen twee mannen in 1944!) en Neff en Dietrichson kunnen de spanning niet aan en verdenken elkaar van bedrog. Dat mondt uit in een fataal einde. Keyes weet nog net de waarheid te achterhalen en vind Neff in het kantoor waar hij de laatste woorden van zijn biecht uitspreekt. De verzekeringsman wil nog naar Mexico vluchten en Keyes spreekt de gedenkwaardige laatste regel uit: “Je haalt de grens toch niet. Je haalt de lift niet eens.”
Het is een ijzersterke film uit 1944 en hiermee laat Wilder maar weer eens zien dat hij een van de beste regisseurs uit die tijd was. Het verhaal, de spanning en de dialogen zouden niet misstaan als film van deze tijd. In de jaren ’70 wilden ze er een remake van maken die er echter nooit gekomen is. Beter is het om dit pareltje eens gaan te bekijken.
In onderstaande video op YouTube wordt ingegaan op de vraag of Double Indemnity de ultieme film noir is?
- Deze film zag ik in een gerestaureerde versie in Filmmuseum Eye