Regisseur Walter Stokman, maakte twee jaar geleden nog de documentaire The Lazy Duck over Peter Putker. Had hij nu wel of niet zijn vrouw Durdana vermoord aan boord van hun gelijknamige schip? Dit keer duikt hij in de vrijgegeven geheime KGB-archieven van Rusland in Oekraïne in 2017.
Hij doet dit aan de hand van drie afzonderlijke verhalen. Allereerst de Nederlanders Louw de Jager en Evert Reydon, twee klungelige spionnen die voor de spanning in hun auto naar Rusland reden om geheime installaties te fotograferen. Die van de Franse Regine, die op haar twintigste op familiebezoek ging in Oekraïne en daar werd verleid door Bogdan, een geheim agent van de KGB. En die van een Oekraïense familie die onder het KGB-bewind leefde.
Om de verhalen in te luiden en te duiden zien we steeds een curator van het archief de desbetreffende ‘bewijzen’ en papieren en foto’s tonen. De verhalen worden door elkaar vertelt wat het af en toe wel wat rommelig maakt.
Wat het wel laat zien is dat het archief immens groot is en dat Rusland van heel mensen alle dagelijkse handelingen vastlegden. De meesten waren onschuldig en hadden geen idee. Dat zien we nog het best terug bij het verhaal van Regine. Die koeltjes concludeert dat Rusland echt veel te veel tijd had.
Het toont ook aan dat paranoia en achterdocht nog altijd een rol spelen in Rusland. Zoals een oud KGB-agent zegt: ”we zijn nog lang geen vrije burgers”.
Stokman laat het allemaal vrij sober en sec zien en zo is het ook. Veel opsmuk of spanning had ook niet gepast in dit verhaal.