Ongemakkelijke date en verwachtingen
In Cat Person volgen we Margot (Emilia Jones) die in de plaatselijke bioscoop werkt en daar in contact komt Robert (Nicolas Braun). Na wat geflirt vraagt Robert haar nummer waarna er flink op los geappt wordt. In zijn berichten is gevat en geestig maar in het echt heel ongemakkelijk en vreemd. Door de rijke fantasie van Margot is hij de ene keer aandoenlijk en de andere keer bedreigend.
Regisseur Susanna Fogel baseert zich op een kort verhaal van Kristen Roupenian, dat onlangs viraal ging en veel deed voor de #MeToo-beweging. In dit korte verhaal ligt de focus vooral op de perceptie van de vrouw. Want het korte verhaal gaat vooral over een slechte date, slechte seks en verwachtingen die gemaakt worden.
In deze film gaat het het vooral om de verwachting die Margot heeft van Robert. Die komt niet overeen met het beeld dat ze opbouwt van hem, op basis van de berichtjes. Daarbij is Margot begin twintig en Robert half dertig. Wat onschuldig begint – de eerste helft van de film is een komedie – gaat snel over in iets duisters en griezeligs – de tweede helft is een thriller/horror – en die overgang gaat niet helemaal soepel.
Laten we voorop stellen dat Jones – onlangs nog te zien in de Oscar winnende film Coda – een talent is om in de gaten te houden. Zij draagt de film en haar voorkomen en haar komisch talent maken de film. Braun levert prima spel tegenover haar. Fogel lijkt niet helemaal te weten wat ze nu met de film wil. Is het een komedie of een thriller of is het juist een zwarte komedie. Daar waar de film het grootste deel gewoon leuk en onderhoudend is, zo ongeloofwaardig en bizar is de slotakte. Het uitgangspunt is prima: als vrouw maak je je zorgen of je date wel te vertrouwen is en of hij het goed met je voor heeft. Maar je kan er als maker ook in doorslaan. Het doet een beetje afbreuk aan wat je daarvoor gezien hebt. Aan de andere kant: het is wel verrassend dat de fantasie van Margot zo doorslaat dat ze dit einde juist moest maken.
Als komedie werkt hij het best en daarin ligt het talent van Jones. Naast dat het een frisse verschijning is, is haar komisch talent ongekend. De leukste scène is die waarin ze samen seks hebben (heel slechte seks) en zij met haar alter ego (een dubbelrol van Jones) dat bespreekt. Waarin zij door Robert als een soort sekspop alle kanten op wordt gesmeten en zij zich alleen maar afvraagt: hoeveel porno kijkt deze jongen? Hilarisch.
Cat Person is vooral een lekkere film die je vermaakt, die grappig en onderhoudend is en ook nog een boodschap probeert mee te geven (al komt die niet helemaal uit de verf).