In 2021 schreef ik voor FilmVandaag een recensie over Titane van de Franse regisseur Julia Ducournau en was daar best lovend over. Ik keek dus wel uit naar haar nieuwe film Alpha. Hij ging in première op het Filmfestival van Cannes dit jaar en is binnenkort hier in de bioscoop te zien. Ben ik weer net zo onder de indruk of kom ik dit keer van een koude kermis thuis?
Alpha (Mélissa Boros) komt op een avond thuis na een feestje met een zelf gezette tatoeage. Ze weet niet hoe ze eraan komt. Haar moeder (Golshifteh Farahani) is een verpleegkundige en is bang dat het gezet is met een vuile naald. Er is immers dat virus dat rondwaart. De moeder heeft een broer Amin (Tahar Ramin) die drugsverslaafd en af en toe bij haar in huis is.
Vanaf dat moment ontvouwt zich een verhaal dat boordevol metaforen en symbolen zit. Heden en verleden lopen continue door elkaar heen. Het gaat om een virus dat op aids lijkt maar zich anders ontwikkelt. Een besmet persoon verandert namelijk in marmer. Knap gedaan, dat wel. De film kent veel flashbacks en wil een hoop vertellen maar het is geen coherent geheel. Het startpunt van de film; namelijk de tatoeage van het dertienjarige meisje, doet er op een gegeven moment niet meer toe.
Het acteerwerk is dik in orde. Met name Rahim, die flink wat kilo’s verloor voor zijn rol is indrukwekkend. De beginnende actrice Boros levert ook knap werk af. Durcournau verkent een ander terrein. Ze schreef zelf het script en regisseerde maar blijft weg van de bodyhorror waar ze haar carrière mee begon. Dat hoeft geen probleem te zijn, integendeel zelfs, maar dit is ook niet wat ik verwacht had. Na dik een uur had ik mijn interesse al wel verloren en dan zit je pas op de helft. Het script rammelt en zit nodeloos ingewikkeld in elkaar. Op zich snap ik de boodschap wel maar het komt niet uit de verf en verzand daarmee in een teleurstellende film waar ik echt meer van verwacht had.
De film kreeg in Cannes een elf minuten staande ovatie al zegt dat weinig over de film zelf. Ik lees dat de eerste recensenten enthousiast waren maar ik lees meer berichten dat de film gezien werd als de slechtste film van het festival. Hoe het ook zij, het is in ieder geval niet de beste film van Ducournau maar ik blijf hoop houden.
Alpha is vanaf 25 september in de bioscoop te zien