The Irishman van regisseur Martin Scorsese is misschien wel de film waar ik dit jaar het meest naar uit heb gekeken. Grotendeels omdat we er zo lang op moesten wachten, om de combinatie Scorsese, de Niro, Pacino en Pesci. Om de grote heisa er omheen met Netflix als inzet. Voor het eerst zou een grote bioscoopfilm niet in de bios maar gelijk on demand te zien zijn. Veel belangrijker is de vraag: is dit het Magnus opus van Scorsese of moeten we onze verwachtingen bijstellen?
Synopsis: Frank Sheeran (Robert De Niro) ontmoet de beruchte maffiabaas Russell Bufalino (Joe Pesci) en dat verandert zijn leven voorgoed. Frank wordt al snel de huurmoordenaar van de maffia. Jimmy Hoffa (Al Pacino) is de legendarische en corrupte vakbondsleider die voor irritatie bij de grote maffiabazen zorgt. Frank, zelf ook werkzaam voor de vakbond, belandt in een hopeloze tweestrijd. De film centreert zich rondom één van de grootste onopgeloste zaken uit de 20e eeuw van de Amerikaanse geschiedenis: de verdwijning van Jimmy Hoffa.
M: Je moet er even voor gaan zitten want met 3,5 uur neemt Scorsese ruim de tijd om dit verhaal te vertellen. René, heb jij hier ook zo naar uit gekeken en had jij last van de lange speelduur?