Berichten

Geplaatst op

Djakarta 1946 – 2025 – Bioscoop

Het is 1946 en de leiders van het land hebben de Indonesische onafhankelijkheid uitgeroepen. Echter de stad blijft onder Nederlands gezag. Wat volgt is een felle strijd tussen het leger en de verzetsbeweging. Guru Isa (Chicco Jerikho) en zijn wapenbroeder Hazil (Jerome Kurnia) maken deel uit van die beweging. Fatimah (Ariel Tatum) is de vrouw van Isa en de inzet van een driehoeksverhouding. Haar man Isa is door zijn oorlogsverleden impotent en zij zoekt naar verlangen en aandacht bij Hazil.

De film is gebaseerd op het boek A Road with No End van Mochtar Lubis uit 1952 en is de vijfde film van regisseur Mouly Surya. Waarom er gekozen is voor de minder pakkende titel Djakarta 1946 is mij een raadsel? Surya trekt ruim twee uur uit om dit verhaal te vertellen en dat is echt veel te lang. Hoewel het camerawerk en de productie er fantastisch uitzien is het vooral de overgang van politieke thriller naar een erotisch drama dat de film in de weg zit. De film opent met een Brits journaal waarin de situatie in Indonesië anno 1946 wordt uitgelegd. Hoewel de historische context interessant is en de aanloop naar de uiteindelijke aanslag spannend genoeg is, is de extra verhaallaag over de innerlijke strijd van Fatimah er een die niet interessant genoeg is. Daarbij had dit verhaal ook prima in negentig minuten verteld kunnen worden.

Er wordt niet onverdienstelijk geacteerd, er wordt afwisselend Engels, Nederlands en Indonesisch gesproken en de aankleding ziet er geloofwaardig uit. Er is duidelijk veel oog voor detail. Het is jammer dat de film door de keuzes die de regisseur maakt niet altijd blijft boeien waardoor de twee uur voor mij persoonlijk net even iets te lang duurde.

Djakarta 1946 is vanaf 17 april in de bioscoop te zien.

Geplaatst op

Rewind to the 80’s: The Lost Boys (1987)

Artwork: René Pol

Toen ik een tijdje geleden de film Flatliners uit 1990 en de remake Flatliners uit 2017 besprak, kwamen wij en onze trouwe filmvriend Anthony al snel tot een hele conversatie over geweldige jaren 90 films die niet of nauwelijks op streamingdiensten te vinden zijn en dat je dan toch blij mag zijn met een goed gevulde dvd-kast. Één van die films die voorbij kwam was de film The Lost Boys, toevallig ook met Kiefer Sutherland. Moesten we die niet weer eens bekijken en bespreken, was de vraag? Dat hebben we gedaan maar wat blijkt: het is helemaal geen jaren 90 film maar een jaren 80 film. De film is al weer uit 1987 en het moet gezegd worden: dat is niet te zien.

M: Deze film van regisseur Joel Schumacher (ook de regisseur van Flatliners (1990) gaat over een stelletje vrienden die ’s avond ronddolen in het kustplaatsje Santa Carla. Daar zijn net de broers Michael (Jason Patric) en Sam (Corey Haim) met hun moeder Lucy (Dianne Wiest) komen wonen. Als Michael tijdens een avond de mooie Star (Jami Gertz) ziet, raakt hij al snel in de ban van haar. Hij volgt haar maar ze blijkt bij het vriendengroepje te horen. Toch geeft hij niet op en maakt hij na verloop van tijd deel uit van de vriendengroep. Alleen de vrienden zijn wel een tikkeltje apart. Laten we stellen dat dit niet echt een enge of spannende film is (ondanks dat het over vampieren gaat) maar eerder grappig en best goed gemaakt. Ook geen typische vampierenfilm trouwens. René, wat was jouw eerste indruk toen je deze film weer eens zag?

Lees verder “Rewind to the 80’s: The Lost Boys (1987)”
Geplaatst op

Vermiglio – 2024 – Bioscoop – (FilmVandaag recensie)

Vermiglio (2024) was de Italiaanse inzending van de Oscars dit jaar maar werd niet genomineerd. Inmiddels weten we dat de Braziliaanse I’m Still Here (2024) de prijs voor Beste Buitenlandse Film heeft gewonnen. Zo meeslepend is de nieuwe film van regisseur Maura Delpero niet, maar wie oog heeft voor prachtige cinematografie en score, en het geduld heeft om het bij tijd en wijle trage verhaal tot zich te nemen, zal toch geraakt worden door dit oorlogsverhaal.

verder lezen

Geplaatst op

Hard Truths – 2024 – Bioscoop – (FilmVandaag recensie)

De Engelse regisseur en scenarist Mike Leigh – die we vooral kennen van de zogeheten kitchen sink-drama’s – heeft in zijn nieuwe film Hard Truths (2024) een oudgediende; namelijk Marianne Jean-Baptiste, opgetrommeld die eerder te zien was in Secrets and Lies (1996) en waarmee Leigh de Gouden Palm in Cannes won.

verder lezen

Geplaatst op

Flatliners (1990) en Flatliners (2017)

Opening Flatliners: ”Today is a good day to Die” – Nelson Wright (Kiefer Sutherland)

Flatliners uit 1990 is zo’n echte jaren 90 film voor mij, die ik lang niet gezien had. Ik had wel gehoord dat er een remake van gemaakt was en voordat ik mij daar aan wilde wagen besloot ik eerst maar weer eens het origineel te bekijken. Om jullie geheugen even op te frissen: de film is geregisseerd door de in 2020 overleden regisseur Joel Schumacher die in die tijd echt de koning van de jaren 90 was met topfilms als Falling Down, The Client, A Time to Kill en 8MM. En vergeet Phone Booth niet maar die is uit 2002. Flatliners gaat over een groepje geneeskunde-studenten die een gevaarlijk experiment uitvoeren. Ze laten hun hart stoppen voor enkele minuten en kijken dan wat er gebeurt als je dood bent. Daarna brengen ze de persoon weer tot leven. Dat dat niet zonder gevolgen kan blijven, wordt natuurlijk al snel duidelijk.

De film van Schumacher had een cast met grote maar jonge namen. Kiefer Sutherland (24), Kevin Bacon (32), Julia Roberts (23), William Baldwin (27) en Oliver Platt (30) en was een groot succes. De film is 35 jaar oud dus reken maar uit hoe oud ze nu zijn. En vergeet niet dat onze eigen Jan de Bont (47) het camerawerk verzorgde. Michel Douglas was een van de producenten en James Newton Howard maakte de geweldige score voor de film. Kijk, de film is misschien iets verouderd maar nog steeds erg goed. Wel vrij donker maar dat hoort wel bij de sfeer van de film. En de film heeft een religieus tintje. Tot zover het origineel.

Kijk, er zit al meteen verschil in de poster. Het origineel is sfeervol, mooi en mysterieus. De poster van de nieuwe film is echt spuuglelijk. Ik snap wat het wil uitbeelden maar het ziet er gewoon niet mooi uit. Maar goed, het gaat om de film. Deze film oogt natuurlijk moderner en frisser dan het origineel, het is tenslotte uit 2017. Gemaakt voor een nieuwe generatie. Het volgt het verhaal in grote lijnen. Deze film laat iets meer zien van de geneeskunde-studenten en wat ze doen. Ook op de opleiding. Dat is niet voor niets want daar is een rol weggelegd voor Kiefer Sutherland (51) als de docent van het hele stel. Ook de motieven zijn grotendeels hetzelfde en de karakters komen ook aardig overeen. Alleen dat wat ze overkomt is in deze film is meer gericht op de horror (in een aantal verhalen) en minder op de religieuze en spirituele manier. De cast uit deze film bestaat uit Elliot Page (toen Ellen Page), Diego Luna, Nina Dobrev, James Norton en Kiersey Clemons. Op zich ook een prima cast.

In het origineel heeft het personage van Sutherland de beste verhaallijn met Billy Mahony (Joshua Rudoy) (15), het ventje dat hij jarenlang treiterde en die nu wraak komt nemen. Het personage van Bacon heeft een verhaallijn waarin hij de kans heeft om zijn excuses te maken voor wat hij vroeger gedaan heeft. Die verhaallijnen zitten ook in deze film. Wat dat betreft is het een echte remake waar niet iets nieuws in gedaan wordt. Als ik dan toch moet kiezen, vind ik het origineel net iets beter maar is de remake niet echt heel slecht. Leuk om deze twee films in een double-bill te bekijken en te kunnen bespreken. Zijn jullie het met mij eens of niet of denken jullie er echt heel anders over?

Flatliners (1990) is uit op DVD en Blu-ray en Flatliners (2017) is te zien op Pathé Thuis en is uit op DVD en Blu-ray.

Geplaatst op

BabyGirl – 2024 – Bioscoop

Ik vraag me af met welke intenties het publiek naar de nieuwe film van Halina Reijn’s Babygirl gaat? Is het omdat een film van Reijn is? Is het omdat ze nieuwsgierig zijn naar wat Nicole Kidman en Harris Dickinson in de film doen? Of hebben ze gewoon zin in een erotische thriller? Het is overigens de tweede Hollywood-film van Reijn maar Bodies Bodies Bodies is een beetje aan het grote publiek voorbij gegaan. Was trouwens een heel ander soort film.

In Babygirl is Romy (Kidman) een succesvolle zakenvrouw die aan het hoofd van een groot bedrijf staat. Ze is getrouwd met Jacob (Antonio Banderas) en veinst een goed seksleven te hebben. De werkelijkheid is anders. Als ze in haar bedrijf de nieuwe stagiair Samuel (Dickinson) tegen het lijf loopt is ze meteen van slag. De vrijpostige en niet verlegen Samuel maakt meteen indruk op haar. Dat resulteert in een verkennende relatie van dominantie en onderdanigheid. Romy zet daarmee veel op het spel gezien haar functie en ze probeert alles onder controle te houden. Samuel daarentegen zoekt steeds de grenzen op door haar huis en gezin te bezoeken. Wat drijft deze twee mensen?

Lees verder “BabyGirl – 2024 – Bioscoop”
Geplaatst op

Inheritance – 2024 – Bioscoop – (FilmVandaag recensie)

Heb je als dochter net weer contact met je vader; blijkt hij een spion te zijn. En een gewetenloze ook. Het overkomt Maya (Phoebe Dynevor) als ze net een klein jaar haar zieke moeder verzorgt heeft tot aan haar dood. Om te ontsnappen aan de omgeving en om haar vader beter te leren kennen, gaat ze in op zijn uitnodiging mee te gaan naar Egypte voor zijn werk in onroerend goed. Al in het vliegtuig krijgt ze aanwijzingen dat haar vader geheimen heeft, maar de alarmbellen gaan nog niet meteen af. Pas ’s avonds, als de twee in een restaurant zitten en haar vader een telefoontje krijgt en niet meer terugkomt, gaan die alarmbellen alsnog af. Ze moet halsoverkop het restaurant verlaten om uit handen van…. ja, van wie eigenlijk, te blijven. Het is een groot mysterie. Een vriend van haar vader ontfermt zich over Maya maar al snel trekt ze haar eigen plan.

verder lezen

Geplaatst op

Le Royaume – 2024 – Bioscoop

Lesia (Ghjuvanna Benedetti) is de 15-jarige dochter van Pierre-Paul (Saveriu Santucci), een maffia-kopstuk op het eiland Corsica. Doorgaans ziet ze haar criminele vader niet maar af en toe wordt ze opgehaald door een man op een motor, die haar naar haar vader brengt in een afgelegen villa. Ze mag niet met haar familie bellen uit angst dat de schuilplaats van haar vader ontdekt wordt. Eerst wil ze weg maar gaandeweg wordt duidelijk dat haar vader in een gevaarlijke machtsstrijd verwikkelt zit. Als eerst haar peetoom wordt vermoordt en haar vader serieus gevaar loopt, wil ze niet meer weg.

Lees verder “Le Royaume – 2024 – Bioscoop”
Geplaatst op

Sing Sing – 2023 – Bioscoop – (FilmVandaag recensie)

Sing Sing (2023) opent als het theatergezelschap RTA (Rehabilitation Through the Arts) net klaar is met een uitvoering van A Midsummer’s Night Dream en het applaus in ontvangst neemt. Op het podium staan gevangenen van de Sing Sing-gevangenis in New York. Het toneelgezelschap bestaat echt en wordt in 1996 opgericht en geeft de gevangenen de kans om aan zichzelf te werken en zichzelf te vinden. In de beginjaren gingen de meeste stukken over drugs en criminaliteit maar ook over een kans op verandering en herstel.

verder lezen

Geplaatst op

Michel Versus René – Kraven the Hunter – 2024 – Bioscoop

We beginnen het nieuwe jaar met Kraven the Hunter, een nieuwe film van Marvel. De verwachtingen waren niet al te hoog. Moeten we die bijstellen of niet? René, jij vertelde mij dat Kraven eigenlijk een bij figuur is uit de strips van Marvel. Iemand die jaagt op Spiderman. Nou, ik kan je vertellen: in deze film is Spiderman nergens te bekennen! Maar waar jaagt hij dan wel op?

M: In Kraven the Hunter is Aaron-Taylor Johnson, Sergei Kravinoff oftewel Kraven. Hij wordt gevangen gezet in een kamp ergens in Rusland. Als hij zijn cel binnenloopt maakt een boze Rus hem duidelijk dat hij niet op een celgenoot zit te wachten. “Ik ben hier hooguit drie dagen”, zegt Sergei. Binnen een dag is hij al ontsnapt uit het kamp en dan begint een terugblik. We treffen Sergei met zijn broer Dmitri (Fred Hechinger) op ongeveer zestienjarige leeftijd, samen met zijn vader Nikolai (Russell Crowe), een Russische gangster. Vader ziet zijn zoons als zwakkelingen, net als hun overleden moeder en stoomt ze klaar om te jagen en te vechten. Als Sergei oog in oog komt te staan met een leeuw (een overduidelijke CGI-leeuw) en niet schiet, is het vader Nikolai die ingrijpt. Toch weet de leeuw hem mee te nemen. Hij wordt uiteindelijk gevonden door Calypso (Ariana DeBose) die hem een speciaal elixer toedient die hem zijn superkrachten geeft. Geen idee hoe ver dat overeenkomt met de strip maar zo is in ieder geval in deze film.

Lees verder “Michel Versus René – Kraven the Hunter – 2024 – Bioscoop”