Regisseur Sam Peckinpah (1925 – 1984) maakte in totaal zeven westerns. De meest bekende is The Wild Bunch (1969) maar zeven jaar daarvoor maakte hij een kleine western die volgens regisseur Paul Verhoeven – zo is te lezen in zijn boek Volgens Verhoeven – niet onopgemerkt dient te blijven.
Ride the High Country die ook wel eens een voorstudie van The Wild Bunch genoemd wordt – vanwege hetzelfde thema – en in Nederland onder de naam Guns in the Afternoon werd uitgebracht is een niet conventionele western.
Ook filmcriticus Leonard Maltin is een liefhebber van de film. Zie onderstaande video:
Het speelt zich af in Amerika aan het begin van 1900. De voormalige marshal Steve Judd (Joel McCrea) wordt gevraagd een goudtransport naar Coarse Gold te escorteren. Hij vraagt zijn oude vriend Gil Westrum (Randolph Scott) om hem te assisteren. Gil’s pupil Heck Longtree (Ron Starr) gaat ook mee. Ze overnachten op de ranch van de religieuze fanaat Joshua Knudsen. Zijn dochter Elsa (Mariette Hartley) wil haar vader ontvluchten en ze wil mee reizen naar Coarse Gold om daar te trouwen met Billy Hammond (James Drury). Wat Steve niet weet is dat Gil en Heck van plan zijn het goud te stelen. Dit leidt tot een confrontatie.
Peckinpah groeide op met het genre en weet hoe hij een western moet maken. Dat is inderdaad terug te zien. De focus ligt op de twee vrienden die recht tegenover elkaar komen te staan. De twee acteurs spelen hun rol goed en vormen daarmee het hart van het verhaal. Daarnaast speelt de verhaallijn van nieuwkomer Hartley ook een grote rol in het verhaal. Eigenlijk zit alles in deze film. Vriendschap, verraad en religie. De twee acteurs McCrea en Scott waren destijds al rond de zestig jaar. Het was voor Scott zijn laatste rol. Hij begon in 1928. McCrea maakte daarna nog slechts drie films. De laatste grote film van Peckinpah was The Osterman Weekend (1983). Hij overleed in 1984.
Ik heb de The Wild Bunch wel gezien maar dat is te lang geleden. Het is daarom lastig oordelen tussen de twee. Maar ik voel wel dat dit een prima western is. Misschien niet de beste western die ik ooit gezien heb en ik ben er wellicht ook niet zo lyrisch over als Verhoeven maar ik ben wel van mening dat dit een ondergewaardeerde film van Peckinpah is.