Wat had ik Coda graag in de bioscoop gezien of ten tijde dat de film de Oscar voor Beste Film pakte in 2022. Daarmee was het ook meteen de eerste film van een streamer die het beeldje won. Daarvoor moet een film wel eerst minimaal zeven dagen in een bioscoop draaien voordat hij bij de streamer – in dit geval Apple TV+ – te zien is. Die regels zijn inmiddels al weer per 2025 aangepast naar minimaal twee weken in tien verschillende Amerikaanse steden. Maar dat is allemaal bijzaak, het gaat om de film. Zoals gezegd, ik zag de film dus beduidend later. Zo loopt dat wel eens met het gigantische aanbod dat er is.
Coda, dat staat voor Child of Deaf Adults is een mix van muziek, drama en komedie. Ruby Rossi (Emilia Jones) is zo’n kind. Haar ouders en broer zijn doof en werken allemaal als vissers om rond te komen. Zingen is de grootste passie van Ruby en ze meldt zich op school aan voor het vak zang. Daar maakt ze kennis met de excentrieke Bernardo Villabos (Euginio Derbez) die zijn studenten laat voorzingen. Als Ruby aan de beurt is, rent ze weg maar komt later terug. Ze legt uit dat ze bang werd om uitgelachen te worden omdat ze als jong kind, raar praatte vanwege haar dove ouders. Ze krijgt een tweede kans van Bernardo. Die ziet al snel dat ze talent heeft en eist volledige toewijding van haar.
Ruby moet kiezen tussen haar ouders en haar wens om toegelaten te worden tot het Berklee conservatorium. Haar ouders hebben haar op de boot nodig omdat zij de enige is die hoort, maar ze wil ook haar droom najagen. Die weg is prachtig om te volgen. Om te beginnen met Bernardo – een prachtige rol van Derbez – die haar onconventionele dingen laat doen om haar uit haar schulp te krijgen en waardoor ze beter gaat zingen. De prachtige stem en dito nummers die in de film voorbij komen. De humor die in de film aanwezig is en natuurlijk het meest bijzondere, de gebarentaal. Jones heeft negen maanden gebarentaal geleerd en haar zangkwaliteiten verbeterd om zich helemaal toe te leggen op deze rol. Het is eigenlijk een schande dat zij geen Oscar heeft gewonnen. Wel mooi dat Troy Kotsur als haar vader wel een beeldje won en daarmee de eerste dove mannelijke acteur is die zo’n beeldje wint. Marlee Matlin, die haar moeder speelt was de eerste dove vrouw die won voor haar debuut in Children of a Lesser God in 1986.
Zie hieronder het prachtige nummer Both Sides Now van Joni Mitchell dat ook in de film te horen is. Hier live bij de Bafta uitreiking van 2022:
Daarbij is alles in de film in balans. Het wordt nergens teveel. Het is allemaal geloofwaardig. En ontzettend goed goed gespeeld door iedereen. Bij het kijken naar deze prachtige film had ik al een brok in mijn keel maar bij het einde – net iets voor het echte einde van de film – is het echt snotteren geblazen. Ik was werkelijk tot tranen toe geroerd. Wat een prachtige film. De film is te zien op Apple TV+. En het is dus nooit te laat om deze film nog te ontdekken.