Nummer 16: The Searchers (1956) – R: John Ford – Amerika
Naslagwerk 1001 Films – blz 316
“The Searchers is een film waar je maar naar blijft kijken, telkens opnieuw, en je vindt er dan meer betekenis in, je gaat je er meer mee identificeren, je vindt steeds meer lagen…zo’n vol, rijk werk” Martin Scorsese – 1993
Je hebt de spaghettiwesterns van Sergio Leone. Die kenmerken zich door de vele close-ups van ogen, neuzen en monden. Veelal met de muziek van Ennio Morricone. Maar je hebt ook de traditionele westerns van John Ford. Die kenmerken zich door zijn rauwheid, drama, actie en vaak met een persoonlijke visie.
Ford begon zijn carrière al in 1917 en maakte aan de lopende band films. Maar hij maakte naam met zijn westerns. In 1939 maakte hij zijn eerste klassieke western Stagecoach met John Wayne. Wayne zou nog in vele westerns van Ford meespelen. Zo ook in The Searchers.
Ethan Edwards (John Wayne) keert na de Amerikaanse Burgeroorlog terug naar de ranch van zijn broer in Texas. De volgende gaat hij met een groep Texas Rangers achter indiaanse veedieven aan. Intussen wordt de ranch door Comanches aangevallen. Ethan’s broer en schoonzus worden gedood en hun dochters ontvoerd. In een periode van vijf jaar doorkruisen Ethan en zijn half-indiaanse metgezel Martin (Jeffrey Hunter) het westen. Op zoek naar de meisjes.
Een van de nichtjes van Edwards is Debbie (Natalie Wood). Rondom haar karakter speelt ook een verhaallijn van racisme maar ook van seksuele verlangens van volwassen mannen naar een tienermeisje. Best wel precair allemaal.
Gek genoeg blijft Edwards een redelijk sympathiek karakter wat de film psychologisch ook interessant maakt.
De film is opgenomen in Monument Valley en dat zorgt voor spectaculaire beelden van de rode rots formaties die er voorkomen. De film is nogal racistisch ten opzichte van indianen. Temeer ook omdat Wayne een personage speelt dat indianen haat. Het gebeurde wel meer in films en vooral in westerns en is een product van zijn tijd. Niet dat het goed is maar je moet het wel in perspectief zien. Het maakt de film in deze tijd wel extra relevant. De soundtrack van de film is van Max Steiner. Ook is de film opgenomen in Technicolor.
In 1992 werd The Searchers door een enquète van het filmblad Sight & Sound uitgeroepen tot de op vier na beste film aller tijden. Alle reden dus om deze film te gaan zien. Ik heb er wel van genoten en ga hem zeker nog een keer herzien.