In juni vorig jaar begonnen wij met onze subrubriek: Rewind to the 80’s. De eerste film die wij toen bespraken was Ghostbusters uit 1984. Lees hier
In deze bespreking hebben wij het al over de dan nog te verschijnen film. Door de coronapandemie hebben we er uiteindelijk nog langer op moeten wachten maar dat was het waard.
Synopsis: Callie (Carrie Coon) verhuist met haar kinderen Phoebe ( McKenna Grace) en Trevor (Finn Wolfhard) naar de oude boerderij die haar vader heeft nagelaten na zijn overlijden. Daar vinden de kinderen oude attributen van de originele Ghostbusters. Wie was deze man en wat kunnen de kinderen met deze oude spullen?
M: Voorop gesteld dat dit weer ouderwets genieten is, kunnen we wel stellen dat dit een nostalgische film is en die zowel voor de fans van de oude Ghostbusters-films als voor een nieuwe generatie gemaakt is. De fanbase wordt op zijn wenken bediend met de originele Ecto-1, de Terrordogs en de Stay Puft Marshmallowman. Kijk hier wat Bill Murray er van vond. René, ik hoef het bijna niet te vragen maar heb jij er ook zo van genoten?
R: Ik vond het echt een hele leuke film. Als fan van de originele eerste twee delen en de tekenfilm-serie is het een feest der herkenning en wordt dezelfde sfeer benadert als de versie uit 1984. McKenna Grace vond ik supergoed acteren, zij draagt wel een groot deel van de film. Finn Wolfhard acteert prima maar zijn rol is te verwaarlozen in deze film, al maakt hij het Ghostbusters plaatje compleet.
M: Grace is inderdaad erg goed. Wolfhard maakt minder indruk. Wat nog wel grappig is om te vertellen is dat hij zelf dacht, dat hij de rol niet zou krijgen omdat hij in de serie Stranger Things zichzelf al een keer verkleed had als Ghostbuster in een van de afleveringen.
Klik hier voor een blik achter de schermen
M: De originele Ghostbusters is natuurlijk een echte jaren 80 film maar deze voelt grappig genoeg ook echt jaren 80 aan. Dat komt natuurlijk deels door gebruik te maken van alle herkenbare dingen uit het origineel maar ook door heel slim à la The Stranger Things heel bewust een jaren 80 look & feel mee te geven. Tegelijkertijd is de film ook heel erg van het nu. Door het verhaal te vertellen vanuit het oogpunt van de kleindochter van één van de Ghostbusters, die het verhaal uit de jaren 80 nooit bewust meegemaakt kan hebben (alleen de beelden op YouTube bewijzen het) maakt het van deze tijd. Dat vind ik wel goed gedaan. René, vind jij dat ook?
R: Het script is goed doordacht en borduurt verder op het origineel. Iets waar de versie uit 2016 hopeloos in flopte. De gebeurtenissen die ooit plaatsvonden krijgen met recht een vervolgstaartje. Het begin van de film maakt je nieuwsgierig en aan het eind vallen alle spookstukjes op hun plek.
M: Het is inmiddels geen verrassing meer (want overal op Internet te vinden) dat de originele Ghostbusters ook nog hun opwachting maken. Voor de komische noot is ook nog acteur Paul Rudd ingezet die de rol van leraar Grooberson speelt. Sowieso zit het met de humor wel goed. Er zitten veel goede grappen in en de acteurs spelen het ook leuk.
R: Voordat het hele spektakel losbarst is de humor in de film al goed te voelen. De kids zijn goed op elkaar in gespeeld en waar zij hadden kunnen falen en gezien worden als irritatie-factor klikt het onmiddellijk met het publiek. Paul Rudd is goed op dreef al is deze niet continue aan bod in de film. Het gaf mij soms het Goonies (ook zo’n jaren 80 hit) gevoel. Een leraar die een VHS tape van Cujo of Childs Play opzet voor een klas kinderen vond ik al hilarisch.
M: Laten we het ook even hebben over wie de film gemaakt heeft. Namelijk niemand minder dat Jason Reitman, de zoon van Ivan. Die de twee originele Ghostbusters-films maakte. De titel: Ghostbusters: Legacy – in de VS, dekt eigenlijk beter de lading want Jason maakt echt een eerbetoon aan de film van zijn vader en is schatplichtig aan het origineel. Het is nogal een opgave om in de buurt te komen van het zo bejubelde Ghostbusters uit 1984.
R: Tja, maar Ghostbusters: Afterlife is ook goed van toepassing gezien het verhaal en sommige van de personen in de film. De muziekscore vond ik briljant, oud en nieuw in een modern maar oh zo herkenbaar jasje. Van de spookachtige piano tot het Ghostbusters dat we kennen.
Ivan en Jason Reitman in gesprek
M: Wat ook fijn is dat het qua special-effects trouw is gebleven aan het origineel. Uiteraard is er in deze film CGI gebruikt maar minimaal en heel veel effects zijn praktisch en zien er ook zo uit.
R: Ja, ook dit zorgt ervoor dat de sfeer hetzelfde is. De Terrordogs zien er super uit met de CGI van nu maar de praktische effecten zijn goed gebruikt. Van zwevende schaakstukken tot aan bewegende lampen.
SPOILER!!!
M: En we moeten het natuurlijk ook even hebben over Harold Ramis die door middel van een soort ‘deep fake’ technologie in combinatie met een acteur die hem speelt, terugkomt in de film. Zoals hij er uitzag in de twee originele films. Uiteraard met toestemming van zijn kinderen die erg tevreden waren met het resultaat. Ontzettend knap gedaan en bijna ontroerend om hem toch nog even in de film te zien. De film is ook opgedragen aan Harold, zoals je kunt aan het einde van de film.
R: Een goed eerbetoon om zo toch de Ghostbusters compleet te zien en een nieuwe lichting vorm te geven. Ik zie deze kids wel opgroeien als Ghostbusters met ervaring.
M: Ik kan geen echte minpunten ontdekken. Het script zit goed in elkaar, het is mooi gemaakt, onderhoudend, herkenbaar en vol nostalgie en het is denkbaar dat de franchise met deze kinderen, toch een soort opvolgers van, door kan gaan. René, wat denk jij?
R: Ik denk dat de franchise wel zal doorgroeien al blijft een goed script wel een pré. Slimer deed gelukkig niet mee want al werd deze als een soort huisdier gezien in latere delen en de tekenfilm serie, Slimer was origineel gewoon een nare geest en zeker niet vriendelijk. Nu maken we kennis met Muncher een spook die zeker niet onderdoet voor Slimer en een verrassend trucje kan. Veel herkenbare zaken passeren de revue, ik vond het een waar kijkgenot. De film krijg van mij vijf sterren! Ik kan niet wachten om deze film nog vaker te zien. Ik ben een fan ook van deze versie.
M: Ik zou de film vier sterren geven. En wil de film ook graag nog een keer zien. Er zitten zoveel verwijzingen en easter-eggs in, die hebben we vast nog niet allemaal opgemerkt.