Dick Maas. Wie kent hem niet. Velen hebben een mening over de regisseur, van chagrijnige mopperkont die met iedereen ruzie maakt tot geniaal genre filmmaker. De documentaire De Dick Maas Methode zoomt meer in op de regisseur dan op de mens Maas, maar beide kanten komen aan bod.
Regisseur en editor Jeffrey De Vore en regisseur Martijn Smits kwamen met het idee om een film te maken over Dick Maas en zijn oeuvre. Maas gaf toestemming en werkt zelf mee aan de documentaire. Crowdfunding deed de rest.
In chronologische volgorde komen zijn films voorbij, van korte filmpjes die hij als kind maakte tot aan zijn afstudeerfilm van de Filmacademie en van zijn doorbraakfilm De Lift tot aan zijn laatste film De Prooi. Tussen de filmclips door komen Maas en tal van acteurs die met Maas hebben samengewerkt aan het woord evenals andere regisseurs en producenten.
Voor wie ook het boek van Maas zelf, Buurman Wat Doet U Nu? heeft gelezen en ook wel eens een interview met de man heeft beluisterd, brengt de documentaire weinig nieuws. Voor wie Maas niet zo goed kent is dit zeker een fijne documentaire die een mooi inkijkje geeft in Maas zelf en zijn films.
De typische genre filmmaker die geweldige ideeën naar het grote witte doek bracht, denk aan de film De Lift – die in 100 landen werd uitgebracht – en de ‘familiefilm’ Flodder. Maar die helaas ook door de oprichting van zijn bedrijf First Floor Features met Laurens Geels en de daarbij behorende filmstudio noodgedwongen films moest maken waar hij niet echt achter stond. FFF ging failliet en Maas raakte van al zijn films die hij destijds gemaakt had de rechten kwijt, terwijl Geels zijn zaakjes achter zijn rug op orde had. Nog altijd geeft Maas Geels daar de schuld van en de kans dat het ooit nog goed komt tussen de twee is minimaal.
‘Boodschappen doe je maar bij de AH’ was een gevleugelde uitspraak van Maas. Maas wilde geen boodschap afleveren met zijn films, hij wilde mensen vermaken. Dat is altijd zijn credo gebleven. En vermaakt werd je zeker. Of dat nu met actie, thriller of komedie was, het was altijd groots en meeslepend en ook vernieuwend.
Na zijn faillissement lukte het Maas maar moeilijk om zijn films gefinancierd te krijgen. Het Filmfonds wees bijna al zijn projecten af en als ze al toe hapten was er altijd te weinig geld. Niet voor niets maakte Maas continue ruzie met het Filmfonds. Met als gevolg dat het steeds moeilijker werd om zijn films van de grond te krijgen. Dat zegt regisseur Roel Reiné ook treffend in de documentaire. Zijn laatste film is De Prooi uit 2016 en die is toch behoorlijk neergesabeld door de vaderlandslievende critici. De bezoekersaantallen waren nog wel redelijk en met de bezoekersaantallen uit de Chinese bioscopen – waar de film onverwacht een grote bioscooprelease kreeg – meegeteld, is Maas misschien nog redelijk uit de kosten gekomen.
Kijk dit item over de documentaire van Omroep Flevoland hieronder:
Nog altijd heeft hij vele scenario’s op de plank liggen en hij heeft ideeën genoeg. In dat opzicht begrijp ik niet waarom een regisseur als Maas geen toegang heeft of krijgt tot de grote streamingdiensten; waar tegenwoordig toch het grote geld zit en niet geheel onbelangrijk de meeste content zelf financieren, waarmee hij gelijk het Filmfonds omzeilt. Waarom biedt het Nederlandse Videoland Maas geen podium? Waarom krijgt hij daar niet de kans een van zijn vele scripts te verfilmen of een zijn laatste ideeën, een serie gebaseerd op de film Amsterdamned te realiseren. Of misschien nog beter, waarom kan hij geen grote internationale film bij Netflix of Amazon realiseren? Waarschijnlijk ligt het veel gecompliceerder dan ik hier schets, maar toch? Het zou hem gegund zijn.
Daarom is het des te leuker om deze documentaire op te zetten en te genieten van alle toffe films die Maas gemaakt heeft. De documentaire is vlot en afwisselend en kijkt heerlijk weg.
3 sterren