Jack Lemmon en Walter Matthau; ze bleven vrienden voor het leven en ze speelden maar liefst dertien keer samen, in voornamelijk komedies. Lemmon was toen al een gevierd komedie-acteur, Matthau was opkomende. Voor Matthau was het de eerste keer dat hij met Wilder werkte in tegenstelling tot Lemmon; zijn eerste film met Wilder was Some Like it Hot (1959) en daarna maakten ze samen nog zes films.
Harry Hinkle (Jack Lemmon) is cameraman voor CBS en doet verslag van een belangrijke wedstrijd van het plaatselijke American Football-team, de Cleveland Browns. Tijdens de wedstrijd wordt hij omver gelopen door de ster van het team, Luther ‘Boom Boom’ Jackson (Ron Rich). Harry belandt in het ziekenhuis, waar wordt geconstateerd dat hij een slechts lichte hersenschudding heeft. Zijn zwager Willie Gingrich (Walter Matthau), advocaat met een dubieuze reputatie, ziet echter wel brood in het ongeluk van Harry en besluit CBS, de club en het stadion voor de rechter te slepen. Hij vertelt Harry dat hij moet veinzen dat hij zwaar verlamd is geraakt bij de botsing. Dat doet hij met tegenzin en is hij niet geïnteresseerd in het geld. Maar als zijn ex-vrouw Sandy (Judi West) in beeld komt, die zich om Harry bekommerd, gaat hij om. Boom Boom voelt zich schuldig en gaat steeds meer voor Harry zorgen en ziet met lede ogen aan dat Willie en Sandy alleen maar uit zijn op het verzekeringsgeld. Zijn spel gaat er onder lijden en hij vervalt in oude gewoontes.
Normaal gesproken is Lemmon degene die de lachers op zijn hand, heeft maar in deze film is het Matthau die de show steelt. Zijn rol als de slinkse advocaat speelt hij met zoveel flair, goede timing, mimiek en met goede grappen, dat Lemmon noodgedwongen een stapje terug moet doen. Maar zelfs in een kleinere rol weet hij nog het maximale uit zijn komische talent te halen. Matthau won terecht een Oscar voor zijn rol.
Ook deze film schreef Wilder samen met zijn vaste schrijver I.A.L Diamond. Het is wederom een sterk script met ijzersterke dialogen en goede grappen. Gek genoeg werd de film door de critici bejubeld maar bleef het grote publiek weg. Een proces dat begon met deze film. De films die Wilder daarna maakte, konden rekenen op goede kritieken maar de films vonden hun weg naar het publiek niet.
Ik heb persoonlijk erg genoten van deze film. Je voelt de hand van de meester – Wilder – maar hij kon rekenen op twee van de grootste komieken van die tijd. Jammer dat films zoals deze bijna niet meer gemaakt worden.