Ondanks dat de bioscopen dit jaar langer dicht waren (30 van de 52 weken) dan in het voorgaande coronajaar en met het gemis van een Pathé-pas heb ik ook dit jaar weer veel films niet gezien. Van wat ik wel gezien heb, hier de lijst in willekeurige volgorde:
- De Veroordeling: Een van de betere Nederlandse films dit jaar. Ik schreef er voor FilmVandaag de volgende recensie over.
- The Mauritanian: Een ijzingwekkende film die misschien wel relevanter is dan je denkt. Ik schreef er voor Focus op Film de volgende recensie over.
- Nomadland: Pure cinema met een boodschap. Voor Focus op Film schreef ik er de volgende recensie over.
- De Oost: De Nederlandse film was dit jaar goed vertegenwoordigd. Misschien wel één van de betere oorlogfilms dit jaar. Voor FilmVandaag schreef ik de volgende recensie.
- Titane: Misschien wel de meest vervremende film dit jaar gezien. Voor FilmVandaag schreef ik er de volgende recensie over.
- Pleasure: Als een film ons een spiegel voor wil houden dan is Pleasure daar in geslaagd. Voor FilmVandaag schreef ik de volgende recensie.
- De Slag om de Schelde: Een ambiteus project met een groot budget. Gelukkig pakt het goed uit en werd het geen tweede Zwartboek.
- Spencer: Wonderschone film over het leven van prinses Diana. Met een glansrol voor Kristen Stewart.
- Pieces of a Woman – Een Netflix-film. Ik schreef er een recensie over.
- Ghostbusters: Afterlife – In de rubriek Michel Versus René schreven wij er het volgende over.
Onze score