Wie de films van regisseur Sean Baker een beetje kent (Tangerine, The Florida Project) weet dat hij graag de onderkant van de Amerikaanse samenleving portretteert. Zo ook in deze Red Rocket, waarin we Mikey Saber (Simon Rex) volgen, een aan lager wal geraakte porno-acteur die terugkeert naar zijn roots, Texas City in Texas. Niemand zit op hem te wachten. Toch weet hij het voor elkaar te krijgen dat hij bij zijn vervreemde vrouw en moeder kan blijven slapen en ondertussen hosselt hij wat om aan geld te komen. Totdat hij in de plaatselijke Donut Hole, de zeventienjarige Strawberry (Suzanna Son) tegen het lijf loopt. Hij hoopt met haar een terugkeer in de pornowereld van L.A. te kunnen maken.
In de kern is een Mikey een egoïstische lul. Hij liegt, bedriegt, manipuleert en zet mensen onder druk en toch weet Baker hem sympathiek te houden. Het is weliswaar misschien een sneue sympathiekeling maar ergens begrijp je hem wel. Hij is tenslotte ook maar een product van zijn omgeving en opvoeding. Daarbij heeft hij charisma en je snapt waarom mensen met hem in zee gaan of dat hij mensen gebruikt om er zelf beter van te worden. Al ligt het in deze film wel net even anders dan in zijn voorgaande films omdat Mikey in deze film wel heel weet wat zijn handelen voor anderen betekent. De film speelt zich af in de tijd dat Donald Trump president is. De wereld waar Mikey zich in begeeft wordt wel ‘white trash’ genoemd wordt maar er wonen verderop ook zwarte mensen.
De film is een en al authenticiteit. Je gelooft de personages, de omgeving en het taalgebruik. Het blijft een wereld die de meeste niet kennen, zelfs de meeste Amerikanen niet en toch weet Baker er geen freakshow van te maken of komt hij met karikaturen aanzetten. Twee uur lang ben je geboeid en geïmponeerd door wat Baker ons voorschotelt. Daarbij helpt de hoofdrol van Rex absoluut – normaal gesproken zie je hem alleen in B-films – maar hier krijgt hij alle kans om te laten zien wat hij kan en ook Suzanne Son is heerlijk om naar te kijken. En de overige cast van amateurs en/of beginnende acteurs. Dat maakt dat de films van Baker zo verfrissend en authentiek zijn.
De film kenmerkt zich verder in kleurgebruik. Let op de felle kleuren van het donutrestauarant die in schril contrast staan met de grauwheid van hun eigen bestaan. De scènes waarin Mikey steeds op zijn te kleine fiets op een neer fietst, zijn tekenend voor zijn karakter. Mikey is nog steeds een klein kind. Iemand zonder zelfbewustzijn. Of althans te weinig om enige verantwoording bij zichzelf neer te leggen.
Alleen het einde is wat rommelig. Er gebeurt te veel op het einde waardoor de geloofwaardigheid in het geding komt en niet alles even logisch lijkt omdat de andere personages daarvoor net niet goed genoeg zijn uitgewerkt.
Red Rocket is een fascinerende film en laat maar weer eens zien wat voor talent Baker is. Mocht je na het lezen van de recensie of na het zien van de film nieuwsgierig zijn geworden dan raadt ik je zeker zijn eerdere films aan.
4 sterren