Hoe kaart je seksuele intimidatie en grensoverschrijdend gedrag aan in een film, zonder het meteen in het gezicht van de kijker te smijten? Regisseur en documentairemaakster Kitty Green verkent in deze film de grenzen. Ze laat in een knap gespeelde en strak geregisseerde film zien hoe de Harvey Weinsteins van deze wereld denken vrouwen te kunnen misbruiken.
Dagelijkse bezigheden
Ons hoofdpersonage (Julia Garner) − tot aan de aftiteling weten we haar naam niet − is een jonge en hoogopgeleide assistente die, na een betaalde stage, in een groot filmproductiebedrijf in New York werkt en later ook zelf producent wil worden. Ze maakt lange dagen. Ze is steevast als eerste binnen en gaat als laatste weg. In de eerste veertig minuten van de film zien we niet veel meer dan haar dagelijkse bezigheden. Een van die taken is het opruimen van de kamer van de grote baas. De grote baas is naam- en gezichtsloos. Bij het opruimen vindt ze pardoes een oorbel die ze achteloos in een la gooit bij de vele andere gevonden voorwerpen.