We doen weer een keer een Double Bill. Dit keer de originele en eerste Beetlejuice uit 1988 en de nieuwe Beetlejuice Beetlejuice uit 2024. We waren begonnen aan de nieuwe film en toen begon het in ieder geval bij mij te kriebelen: hoe was die oude ook alweer? Zo kwamen we tot het besluit om beide films te behandelen.
M: Het was lang geleden dat ik de oude film gezien had, voordat ik aan de nieuwe begon. In de nieuwe film keren drie generaties Deetz terug naar Winter River. Lydia (Winona Ryder) heeft inmiddels een volwassen dochter Astrid (Jenna Ortega). Die ontdekt de maquette van weleer en het duurt natuurlijk niet lang voordat de Beetlejuice (Michael Keaton) opduikt. Wat meteen opvalt is het gebruik van CGI dat gelukkig niet teveel wordt ingezet.
Ik moest weer even in het verhaal komen aangezien ik de oude lang niet gezien had. De tweede film duurt beduidend langer en de ex-vrouw van Beetlejuice, Delores (Monica Belluci) lijkt een belangrijke rol te spelen. Haar opkomst in de film is met behulp van CGI wel indrukwekkend. Het is alleen jammer dat haar rol voor de rest van de film zo marginaal blijft. Alsof ze er opeens niet meer toe doet. Wat wel een leuke toevoeging is, is de dochter van Lydia, Astrid (Jenna Ortega) die natuurlijk ook al te zien was in de serie Wednesday van Tim Burton. René, wat is jouw eerste indruk?
R: In de eerste film heeft Beetlejuice maar 17 minuten speeltijd in totaal, maar die spat van het scherm af. Een ADHD Keaton die zichtbaar plezier heeft in het spelen van dit vreemde figuur. In het tweede deel lijkt de fut er een beetje uit. Zijn praten is wat rustiger en hij heeft meer te doen. Tja, hij is nu eenmaal ouder en daarom heb ik altijd een beetje moeite met vervolgen, waarin acteurs hun jongere ik proberen te benaderen. Het eerste deel is wat mysterieus omtrent het hiernamaals en hoe te handelen als je dood bent, maar in het tweede deel word alles uitgelicht en krijgt het meer betekenis. De acteurs zijn lekker over de top.
M: Michael Keaton is nog steeds goed in zijn rol als Beetlejuice maar zeker na het zien van de eerste film merk je toch dat hij niet meer de energie en motoriek heeft van toen. Ook vind ik het verhaal in de nieuwe film wel een beetje mager. Ze maken wel wat leuke uitstapjes en ze doen genoeg aan fanservice – want veel van de oude gimmicks uit de eerste film komen terug – maar toch miste ik iets. René, had jij dat ook?
R: Het mooie is dat alles, bijna praktische effecten zijn, ook in deel twee. Er wordt gewerkt met animatronics, poppen en modellen. William Dafoe vind ik erg leuk in zijn rol als politie van de doden maar het verhaal zelf is wat vergezocht. Alles om de hele familie erin te kunnen betrekken. De man die opgegeten is door een haai, wordt in een poppen/klei animatie weergegeven. Hiermee hoefde de originele acteur dit niet te doen want die was betrokken bij seksuele misstanden. De zandwormen spelen in beide films een rol. In deel twee is misschien het visuele vermaak wat uitgebreider maar qua verhaal haalt het niet bij het origineel.
Zie hieronder een kort interview met een aantal hoofdrolspelers
https://www.imdb.com/video/vi4150773273/?playlistId=nm0000474&ref_=nm_pr_ov_vi
M: Toen ik daarna de oude film bekeek, vielen me een aantal zaken op. De film heeft meer en en logischer verhaal dan de nieuwe film. In de oude film zijn het een Adam (een piepjonge Alec Baldwin) en Barbara (en jonge Geena Davis) die in het huis wonen en na een auto-ongeluk ontdekken dat ze dood zijn. Ze keren echter terug naar het huis en komen er dan achter dat het huis verkocht wordt en dat daar de familie Deetz komt wonen. Dat willen ze niet en ze moeten er alles aan doen om ze weg te jagen. Alléén levende mensen zien geen geesten. Behalve Lydia (Winona Ryder) die altijd al een beetje raar was. Daarom schakelen ze de hulp in van Beetlejuice. Een demon die de boel even flink op stelten kan zetten. Wat mij wel beviel aan die oude film is de eenvoud van de veelal praktische effecten. Je kan ook zonder CGI dus heel leuke effecten bereiken en die ook nog eens werken. Daarbij is het een onderhoudend verhaal met veel humor en een vleugje griezelen. Ook de tijdsduur van 90 minuten helpt daarbij. Dus kort gezegd: ik heb meer van de oude dan van de nieuwe film genoten. René, had jij dat ook?
R: Ik had van tevoren al het gevoel dat deel twee niet zo goed zou zijn als deel een en dat gevoel was goed. Al zijn beide films wel grappig en leuk om te bekijken. Ik vind de musical beter dan deel twee maar ook hier is het verhaal aangepast maar wel meer richting het eerste deel.
M: Feit blijft wel dat Tim Burton een regisseur is, die unieke films maakt en steeds zijn eigen universum schept. Daar zijn legio voorbeelden van. De laatste jaren zaten daar misschien wat mindere films tussen maar over de gehele linie is het indrukwekkend wat hij maakt.
R: Hij is de meester van het gothic-achtige en macabere. Decors ademen zijn stijl, net als zijn rij aan imposante vreemde figuren.
Hier is een song van Beetlejuice Beetlejuice die door fans gemaakt is. Het is dus geen officiële song uit de film maar speciaal gemaakt. En best goed ook!
En hier zijn wat behind the scenes beelden van Beetlejuice Beetlejuice
M: Ik zou de oude film 4 sterren geven en de nieuwe film 3 sterren.
R: Ik sluit me daar helemaal bij aan