Categorie: Michel Versus René – Rewind to the 80’s

De sub-categorie: Rewind to the 80’s
Besprekingen van jaren 80 films.

Geplaatst op

Rewind to the 80’s: The Karate Kid (1984)

Artwork: René Pol

Wie herinnert zich niet de zin ‘Wax on, wax off” uit de film The Karate Kid uit 1984? Of de kraanvogel uit de slotscène? Het zijn inmiddels legendarische fragmenten uit deze coming of age film.

Bij het zien van de film vroeg ik me meteen af: die Ralph Macchio, acteert hij eigenlijk nog wel? De jonge acteur met de eeuwige babyface en zijn geringe lengte. Een kijkje op ImdB leert me dat hij nog steeds acteert maar dan vooral in series en B-films. Een echte A-list acteur is hij nooit geworden. Op zich best opmerkelijk want wat mij opviel is dat Macchio opvallend naturel en los acteert. In deze film was hij op dat moment al tweeëntwintig maar zag er toen uit als een jongen van een jaar of zestien. Ook een jonge Elisabeth Shue is te zien. Zij was destijds eenentwintig en ziet er veel volwassener uit dan Macchio. Natuurlijk mag Pat Morita als Miyaga niet ontbreken. De strenge maar rechtvaardige karate leraar die Daniel (Macchio) of Daniel-San zoals hij hem bijna liefkozend noemt steelt de show in de film. Morita overleed in 2005. Macchio en Shue zijn inmiddels vijftigers.

Lees verder “Rewind to the 80’s: The Karate Kid (1984)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Scarface (1983)

Artwork: René Pol

Wat hebben wij het toch zwaar om steeds maar weer die geweldige jaren 80 films te moeten bekijken en te beoordelen. Na de komedies is het nu tijd voor een echte misdaadfilm. Scarface van regisseur Brian De Palma. Losjes gebaseerd en meer opgedragen aan de makers van het origineel Scarface: The Shame of the Nation uit 1932. Voor deze film schreef niemand minder dan Oliver Stone een heel nieuw script en De Palma nam de regie op zich. Is dit klassieke verhaal over opkomst en ondergang nog steeds goed en relevant of is de film hopeloos verouderd?

Scarface gaat over Tony Montana (Al Pacino) een Cubaanse immigrant die zich in Amerika in het criminele circuit opwerkt door zijn lef en grote bek. Voor de duvel niet bang bouwt hij zijn eigen imperium op maar inmiddels is hij door zijn eigen cokeverslaving en paranoia in de problemen gekomen.

M: Ik was denk ik een jaar of veertien, vijftien – in ieder geval veel te jong voor de film – toen ik de film zag. Ik heb hem destijds niet in de bioscoop gezien dus dat moet op televisie zijn geweest. Maar ik kan me nog ontzettend veel voor de geest halen. Ik sluit niet uit dat ik hem daarna nog wel eens eerder heb gezien maar voor deze kijkbeurt was het in ieder geval lang geleden. Met name de scène in de badkamer met die kettingzaag ben ik nooit vergeten. Ik heb daar werkelijk waar slapeloze nachten van gehad. In mijn beleving was die scène echt gruwelijk maar nu ik hem heb terug gezien valt het best wel mee. Al heb ik wel gelezen dat er een scène verwijderd is. Iets met een arm. Geen idee of ik dat destijds wel of niet gezien heb. Het is niet duidelijk wanneer die scène verwijderd is. Maar wat ik zeg, ik was echt jong toen ik de film zag. René, heb jij ook een specifieke scène die je altijd bij is gebleven?

R: Ik heb de film echt moeten bekijken omdat het destijds een film is geweest die grotendeels aan mij voorbij is gegaan. De interesse was er bij mij niet voor deze film en alhoewel het respect voor Pacino gegroeid is was deze film niet de reden. De badkamer scène waar jij het over hebt is vrij suggestief dus de fantasie vult de rest in en op die leeftijd kan dat behoorlijk gruwelijk zijn. Nu echter is die scène lachwekkend – tja – we worden volwassen

Lees verder “Rewind to the 80’s: Scarface (1983)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Back to the Future (1985)

Artwork: René Pol

Regisseur en scriptschrijver Robert Zemeckis maakte in 1985 onder de bezielende leiding van Steven Spielberg de film Back to the Future. Deze film was zo’n succes dat het een trilogie werd die liep van 1985 tot 1990. Zemeckis had net een redelijk succes met de film Romancing the Stone (1984) en voor Spielberg had hij eerder al de komedie 1941 (1979) geschreven.

Synopsis: Marty McFly (Michael J. Fox) reist per ongeluk terug naar het jaar 1955 in een tot tijdmachine omgebouwde DeLorean van uitvinder Doc Emmet Brown (Christopher Lloyd). Eenmaal in 1955 ziet hij daar zijn jonge moeder Lorraine (Lea Thompson) die verliefd op hem wordt in plaats van op zijn vader George McFly (Crispin Glover). Om er voor te zorgen dat hij nog geboren zal worden moet hij er voor zorgen dat ze verliefd op elkaar worden. Ook moet hij ervoor zorgen dat hij met behulp van een jonge Doc weer terug naar de toekomst gaat. Namelijk het jaar 1985.

M: Kijk, alles staat en valt natuurlijk met de casting. Fox is perfect gecast als Marty McFly en Lloyd als Doc. Dat lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet. Het is een bekend verhaal dat misschien nog niet iedereen kent. In eerste instantie gingen de opnames van start met de acteur Eric Stoltz als Marty McFly. Fox was al wel eerste keus van Zemeckis en Spielberg voor de rol maar hij kon vanwege verplichtingen aan de serie Family Ties de rol niet aannemen. Na zes weken draaien vonden Zemeckis en Spielberg dat Stoltz toch niet de juiste keuze was. In overleg stapte hij uit het project en Fox kreeg van de producten van Family Ties de ruimte om de rol te spelen. Fox werkte overdag aan de serie en ’s avonds aan de film en maakte daardoor lange dagen. De dagopnames werden in het weekend gedraaid. Het was het allemaal waard want Fox maakte van Marty McFly een doorslaand succes. René, wat vind jij van de casting?

R: Ik heb diverse fragmenten met Stoltz gezien en dit is een heel ander soort acteur. Fox brengt meer humor naar het personage en komt daardoor denk ik jeugdiger over. Het was de acteur die men origineel al in het hoofd had maar door omstandigheden niet kon krijgen.

Zie deze link

M: Het is niet voor eerst dat er films over tijdreizen werden gemaakt maar het is in BTF wel heel goed uitgewerkt. Het is een goed doordacht verhaal waar zoveel inzit en wat met zoveel enthousiasme en plezier verteld en gespeeld wordt. Toch werd het scenario van Robert Zemeckis en Bob Gale 44! keer afgewezen voordat het groen licht kreeg. René, wat vind jij van het verhaal/script en uitwerking?

Lees verder “Rewind to the 80’s: Back to the Future (1985)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: The Breakfast Club (1985)

Als er één genre populair was in de jaren 80 dan was het wel de tienerkomedie/highschoolkomedie. Er zijn er heel veel gemaakt. Van heel melig tot serieus. Een van de uitblinkers in dat genre is The Breakfast Club van regisseur John Hughes.

John Hughes maakte in zijn carrière maar slechts acht films waarvan de eerste vier van die echte tienerkomedies zijn. Te weten Sixteen Candles (1984), Weird Science (1985), Ferris Bueller’s Day Off (1986) en de film die wij gaan bespreken.

Voor die films koos hij ook vaak dezelfde acteurs uit. Hij kon gepikeerd zijn als een van die acteurs een rol of script afwees. Dat gebeurde met Molly Ringwald en Anthony Michael Hall. Toen Hughes in 2009 overleed hadden Ringwald en Hall hem twintig jaar niet gezien of gesproken omdat hij zo lang boos kon blijven.

Daarna maakte hij nog vier meer traditionele komedies. Na zijn laatste film uit 1991 bleef hij actief als schrijver tot aan zijn dood.

Dit is een serieuzere tienerkomedie. Dat zit hem in het onderwerp, de opzet en de toon van de film. Hoewel dit pas zijn tweede film was als regisseur (en hij vaak geen idee had wat hij moest doen – zo staat te lezen in de trivia van ImdB) valt op hoe goed deze film eigenlijk is. De film is zo strak geregisseerd en de dialogen zijn scherp. In sommige scènes lijkt het wel een balletvoorstelling. Zo synchroon zijn sommige bewegingen wat het een genot maakt om naar te kijken.

Synopsis: Een groep studenten moet nablijven op een zaterdagochtend. De vijf kennen elkaar niet of nauwelijks. Ze moeten allemaal een opstel schrijven en vertellen wie ze zijn en waarom ze daar zitten. Het zijn vijf totaal verschillende personages die elkaar al snel uitdagen en naarmate ze meer met elkaar optrekken blijken ze meer met elkaar gemeen te hebben dan in eerste instantie gedacht.

Lees verder “Rewind to the 80’s: The Breakfast Club (1985)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Ghostbusters (1984)

De eerste film in onze nieuwe rubriek: R & M Rewind to the 80’s is de film Ghostbusters uit 1984. We wilden deze rubriek eens goed beginnen en eerlijk is eerlijk: dit is toch pure film nostalgie! Althans, laten we vooral voor ons zelf spreken. Wat blijft er over van deze geestenfilm anno 2020?

M: Persoonlijk keek ik er erg naar uit om deze opnieuw te bekijken. Daar is deze rubriek ook voor bedoeld. Wanneer ik hem voor het laatst gezien heb, dat weet ik echt niet meer. Het moet in ieder geval lang geleden zijn geweest want het was voor mij bijna een nieuwe film.

Even in het kort: Ghostbusters draait om een stel vrienden die geesten vangen. Ze noemen zich allemaal dokter maar dat moet je met een korreltje zout nemen. Na een studie op een universiteit waar ze weggestuurd worden besluiten ze voor zichzelf te beginnen en zo is Ghostbusters geboren. Dat neemt niet weg dat ze wel degelijk geesten vangen. Ze worden succesvol en als ze een portaal naar een andere dimensie ontdekken is het aan de mannen om New York te redden.

Regisseur Ivan Reitman tekende voor de regie. Dan Aykroyd – in de film Dr. Stanz en Harold Ramis – in de film Dr. Egon Spengler schreven het script. Bill Murray als Dr. Venkman maakt deel uit van de vaste kern. Andere rollen zijn er voor Ernie Hudson als Winston Zeddemore als vierde lid van Ghostbusters, Sigourney Weaver als Dana Barrett en Rick Moranis als Louis Tully.

Lees verder “Rewind to the 80’s: Ghostbusters (1984)”