Het is op voorhand een interessant gegeven: je zet je kind voor straf uit de auto en rijdt verder, met de bedoeling het kind met een paar minuten weer op te halen. Dan heeft hij de boodschap vast begrepen en zal hij ook wel weer gekalmeerd zijn. Maar dan blijkt het kind spoorloos te zijn. Het zou de opmaat voor een thriller kunnen zijn, maar regisseur Matías Bize kiest voor de dramatische benadering. Eye Filmmuseum heeft al vaker films van Bize vertoond en La vida de los peces (2010) in de bioscoop uitgebracht.
Dit keer zagen wij de komische horrorfilm Renfield; over het hulpje van Dracula. Deze Renfield (Nicolas Hoult) zit in een toxische relatie met hem en probeert door middel van een praatgroep onder zijn macht vandaan te komen. Ondanks de krachten die hij van hem gekregen heeft – daarvoor moet hij eerst wel wat insecten oppeuzelen – en zijn onsterfelijkheid, is hij het opkalefateren van zijn meester en het aanbrengen van onschuldige slachtoffers meer dan zat. Maar goed, dat laat Dracula (Nicolas Cage) natuurlijk niet zomaar gebeuren. Wat volgt is een bizarre mix van humor, actie, horror en heel veel bloed. Inclusief CGI-effecten die eerder passen bij een videogame dan bij deze film. René, wat was jouw eerste indruk?
R: Ik vond het een zeer vermakelijke film. Het viel mij op dat er een soort groene tint werd gebruikt waardoor gezichten er wat lijkachtig uitzagen. Cage in de rol van de beroemde Dracula verraste mij op een goede manier.
Previously Unreleased is het door Eye geïnitieerde en bedachte format waarbij films die wel te zien waren op filmfestivals over de hele wereld – maar geen distributeur vonden – alsnog deze zomer te zien zijn in Eye en andere filmhuizen. De reeks van maar liefst tien films trapt af met het rauwe en realistische Les pires (2022) van de cineasten Lise Akoka en Romane Gueret. Het is voor beiden hun speelfilmdebuut. De film won vorig jaar op het prestigieuze filmfestival van Cannes meteen de Un Certain Regard.
Het Hollywood-debuut van de Argentijnse filmmaker Damián Szifron, die in 2014 in zijn thuisland doorbrak met Wild Tales, is een in potentie sterke politieke politiethriller met uitstekende acteurs over een seriemoordenaar op de vlucht. Toch bleef ik na het zien van To Catch a Killer met gemengde gevoelens achter.
Baltimore, oudjaarsavond. Op een groot feest worden vanuit het niets 29 mensen doodgeschoten door een sluipschutter. Politieagent Eleanor Falco (Shailene Woodley) is als eerste ter plaatse. Al snel neemt de FBI de zaak over, onder leiding van agent Lammark (Ben Mendelsohn). Hij ziet iets in Falco dat hij kan gebruiken in zijn onderzoek en zo wordt zij door hem in zijn team geplaatst.
Deze Noorse film kun je moeiteloos in het rijtje plaatsen van films die gaan over de narcistische trekjes van de huidige generatie jonge mensen. Denk aan The Worst Person in the World. Ook in deze Sick of Myself hebben we te maken met een personage die nu niet bepaald sympathiek is en het gedurende de film ook niet wordt. Het levert wel een interessante film waarbij je jezelf steeds afvraagt, moet ik hier nu om lachen of om walgen?
Is Tár van regisseur Todd Field – zijn derde grote speelfilm – nu een film over de cancelcultuur – hoe actueel is dat op dit moment – MeToo of machtsmisbruik of is de film meer dan dat? Actrice Cate Blanchett zet de rol van de lesbische dirigent subliem neer. Niet gek, want Field schreef de rol speciaal voor haar.
Lydia Tár dirigeert haar leven net zoals haar orkest. Ze dirigeert als eerste vrouw het Berlijn Filharmonisch Orkest en staat aan de vooravond om de laatste van alle symfonieën van Mahler met dit orkest te gaan spelen. Ze heeft alles tot in de puntjes onder controle maar haar zorgvuldig opgebouwde leven staat op omvallen als een protegé van haar zelfmoord pleegt, en het verleiden van jonge muzikantes uit haar orkest openbaar wordt.
Quantumania is de derde Ant-Man film en fase vijf in het Marvel-universum. Dat betekent dat hierna Guardians of the Galaxy 3 komt, The Marvels – met Captain Marvel in november en in 2024 volgen nog films met Captain America, Blade en Deadpool. Maar zover is het nog niet. We zagen deze film in een 3D-versie (hoeft van ons niet maar we hadden geen keus) en zagen de avonturen van Scott Lang (Paul Rudd) als Ant-Man en Hope (Evangeline Lilly) en haar ouders Hank (Michael Douglas) en Janet (Michelle Pfeiffer) en tienerdochter Cassie (Kathryn Newton).
Regisseur en producent Michael Morris baseert zijn film To Leslie (2022) op het script van schrijver Ryan Binaco dat losjes is gebaseerd op de ervaringen met zijn eigen, inmiddels overleden moeder. Daarin speelt Andrea Riseborough Leslie, een alleenstaande moeder in Texas, die in de loterij ruim $200.000 wint. De verjaardagsdatum van haar zoon, James, leverde haar het winnende lot op. We horen haar in extase schreeuwen dat ze nu een goed leven kan leiden voor haar zoon en haarzelf. Haar dromen zullen uitkomen maar vooral haar zoon zal een beter leven krijgen.
Regisseur Elegance Bratton baseert zijn film The Inspection (2022) op zijn eigen leven en gebeurtenissen, die zich afspelen op een opleidingskamp voor mariniers. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat hij een jonge homoseksuele man is, in een omgeving die bol staat van de mannelijkheid en waar homoseksualiteit niet geaccepteerd wordt.
De autobiografische film van regisseur Steven Spielberg was er een waar ik ook naar uitkeek. Ik had enkel een trailer gezien en wilde er vooral zo blanco mogelijk in gaan. Hoe je de film beoordeelt hangt sterk af van wat voor soort film je verwacht en wat voor soort film je wil zien.
De Joodse Sam Fabelman (Gabriel LaBelle) – lees: Steven Spielberg -, leert op jonge leeftijd de magie van film en hij raakt daar zo van onder de indruk, dat hij graag zelf films wil maken. Na het zien van van de film The Greatest Show on Earth (1952) van Cecil B. DeMille wil hij alleen nog maar de treincrash, zoals deze in de film zit, na maken. Eerst krijgt hij steeds treinen voor zijn verjaardag, later legt hij met een camera de crash exact zo vast als in die bewuste film. Een mooi voorbeeld van de magie van film. Zijn behouden vader Burt (Paul Dano) en zijn artistieke maar manische moeder Mitzi (Michelle Williams) moedigen hem aan. De jonge Sam ontdekt mede door film de eerste barstjes in het gezin en merkt later wat de impact is van een scheiding, een verhuizing en antisemitisme.
