Ik schreef voor mijn blog al eerder een samenvattend verhaal over de eerste zes Mission: Impossible-films en nu is daar eindelijk het zevende deel bijgekomen. Deze film is een tweeluik. Het tweede deel komt in 2024 uit.
In dit nieuwe deel krijgt het team van Hunt niet te maken met een fysieke vijand, maar met een AI (Artifial Intelligence)-systeem dat op hol is geslagen en alles en iedereen kan manipuleren. Dat is bijzonder actueel want er is de laatste tijd nogal veel om te doen. Denk aan Chatbot GPT; kunstmatige intelligentie die op basis van tekst en prompts antwoordt met eigen tekst. En saillant, de huidige staking onder scriptschrijvers en acteurs in Hollywood draait voor een deel ook om AI in films.
Dat systeem is goed verborgen en alleen te openen met een speciale tweedelige sleutel die het team moet zien op te sporen. In deze race tegen de klok komt een oude vijand van Hunt Gabriel (Esai Morales) op de proppen en wordt er en passant ook nog een nieuwe lid geïntroduceerd in de vorm van Grace (Hayley Atwell). In deze twee uur en drie kwartier durende film trekken regisseur Christopher McQuarrie – de vaste regisseur sinds deel 5 – en producent en hoofdrolspeler Tom Cruise weer alle registers open om ons te vermaken en te verbluffen. En dat werkt!
Je zal je geen minuut vervelen maar deze speelduur is wel erg lang als je bedenkt dat het pas de opmaat is naar de climax die we in 2024 kunnen gaan zien. En ook dat deel zal rond die speelduur uitkomen. Inmiddels zijn we wel gewend aan de trukendoos van MI met maskers en stemvervormers en natuurlijk de stunts die Cruise zoveel mogelijk zelf doet. Ook in deze film zitten weer een paar fraaie. Op YouTube zijn verschillende filmpjes te vinden waarin je de voorbereiding van al deze stunts kunt zien.
Omdat Hunt en zijn team tegen een onzichtbare vijand vechten is een fysieke vijand wel nodig. Deze is er in de vorm van Gabriel maar deze straalt zo weinig gevaar uit – los van het feit dat deze acteur zijn rol wel goed speelt – en we komen ook maar weinig te weten over deze vijand en de relatie tussen hem en Hunt. Wel is de chemie tussen nieuwkomer Atwell en Cruise fijn en is er een leuke bijrol voor de Franse actrice Pom Klementieff als Paris. Met haar Aziatische uiterlijk was ik eerlijk gezegd verbaasd dat ze Frans sprak – aan het eind van de film – maar goed, ik had het kunnen weten met haar naam. Zoals gezegd is McQuarrie sinds deel 5 de vaste regisseur en die heeft wel weer wat meer de serieuze kant van het team naar voren gehaald. Dat is op zich jammer – zeker met een acteur als Pegg in je gelederen – maar gelukkig valt er in deze film ook nog wel wat te lachen.
Deze nieuwe Mission: Impossible stelt zeker niet teleur maar we moeten dus nog een jaar wachten of het nieuwe deel zowaar nog beter en spannender wordt. Vooralsnog is deze zeker de moeite waard en ga hem vooral in de bioscoop zien.
Hier nog een leuke Making Of MI: Dead Reckoning Part One