In deze broeierige, sensuele Duitse film maken we kennis met Maria (Marlene Burow), ze is net negentien geworden en ze woont met haar vriendje en zijn familie op een boerderij. Hij droomt ervan om fotograaf te worden. Zij leest vooral het werk van Dostojevski en met name Misdaad en Straf.
Het is een warme zomer in 1990 en de film speelt zich af op de grens van de val van de Muur en het aanbreken van een nieuwe tijd. Als ze per ongeluk de buurman en boer Henner (Felix Kramer) tegen het lijf loopt, is een vluchtige aanraking genoeg om zich in een passionele maar dominante affaire te storten. Dat hij twee keer zo oud is maakt het alleen maar spannender en gevaarlijker voor Maria. Hij is ruw en dominant in de liefde maar blijkt ook kwetsbaar en lief te kunnen zijn. Zij stort zich vol overgave in de stormachtige relatie. Gaandeweg zien ze beiden in dat hun relatie geen lang leven beschoren is.
Het tijdsbeeld in deze film is goed getroffen. De zachte gele, zomerse kleuren maken het aangenaam om naar te kijken. De aankleding, de entourage en de setting zien er allemaal begin jaren negentig uit. Ook de aantrekkingskracht tussen de twee uitersten is heel geloofwaardig. Daarbij heeft de actrice die Maria speelt van zichzelf al een mysterieus uiterlijk en een aantrekkelijk voorkomen. Kramer die Henner speelt komt ook sterk over. Een van de mooiste scènes is als de moeder van Maria iets begint te vermoeden maar het allemaal niet kan plaatsen.
De film is gebaseerd op een veelbesproken debuutboek van Daniela Krien. Emily Atef tekende voor de regie. Deze Duitse regisseur met een Iraanse vader en Franse moeder verhuisde op haar zevende naar Los Angeles, Amerika, waar ze voornamelijk woont en werkt.
Irgendwann werden wir uns alles erzählen of Someday We’ll Tell Each Other Everything zoals de internationale titel luidt is een fijne en sensuele film geworden die wel spannend oogt en geladen is maar die toch braver blijft dan het verhaal in het oorspronkelijk boek waarbij de protagonist minderjarig is.