Je zou de Australische film The Stranger van regisseur Thomas M. Wright het best kunnen omschrijven als een mix van een true crime-film verpakt als een arthousefilm. De film is gebaseerd op ware feiten en op het boek The Sting van Kate Kyriacou. Dat levert een sterke en spannende film op die je eigenlijk niet mag missen.
Mark Frame (Joel Edgerton) is een undercover agent die Henry Teague (Sean Harris) een bekentenis moet ontlokken in een groots opgezette undercover operatie. Als Henry op weg is naar een zitting, waarin hij moet getuigen, maakt hij kennis met Paul Emery (Steve Mouzakis) die hem weer in contact brengt met Mark. Hij wordt geïntroduceerd in een schimmige organisatie waarin allerhande klussen geklaard moeten worden. “Ik doe niet aan geweld”, is het eerste dat Henry tegen Mark zegt. Die stelt hem gerust dat er geen geweld aan te pas zal komen. Dat hij zelf onderwerp is van een undercover operatie, daar heeft hij geen idee van. Het klikt met Mark en hij is blij dat hij na een leven van kleine misdaad, zoals hij het zelf noemt, er weer een vriend bij heeft. Mark zal alles moeten geven om het vertrouwen van Henry te winnen.
De Australische Edgerton is eigenlijk altijd wel goed en speelt nog regelmatig in films van zijn thuisland en zijn Engelse tegenspeler Harris is griezelig goed. De twee stoere mannen, beiden met een indrukwekkende baard, doen niet voor elkaar onder. De onderlinge vriendschap maar ook de spanning tussen de twee is goed weergegeven. Wie in eerste instantie Henry nog een beetje sneu vindt, weet later wel meer. Langzaamaan wordt duidelijk wie hij echt is en komen ook de minder sympathieke trekjes van hem naar boven. Dat Mark zelf met een trauma rondloopt en het ook nog eens mentaal zwaar heeft in zijn rol van undercover agent, helpt natuurlijk ook niet.
Henry wordt namelijk in verband gebracht met een kindermoord van vele jaren terug. Beetje bij beetje wordt er meer duidelijk en zien we ook steeds meer van de undercover operatie. Ook hier wordt gebruik gemaakt van de omstreden Mr. Big-methode. In deze zaak is het net even anders. Henry wordt niet zozeer ingepalmd zoals doorgaans de werkwijze van Mr. Big is, maar gaandeweg moet hij steeds meer schoon schip maken – lees: zijn daden opbiechten – om onderhouden en beschermd te worden door de organisatie waar hij nu deel van uitmaakt. Om de nog altijd omstreden Mr. Big methode – ook in Nederland – is veel te doen. Met name de zware mentale druk die op de undercover agenten drukt, is een actueel thema. Wie kent de verhalen niet van undercover agenten die zelfmoord pleegden omdat ze de druk niet aankonden of te weinig begrip kregen van hun meerderen. Ook dat gegeven wordt in deze film goed uitgewerkt en niet geschuwd.
De film is verder ijzig kalm, bijna onderkoeld maar wel spannend. Naarmate het verhaal vordert, vraag je je als kijker steeds af, hoe loopt dit af, heeft Henry iets door? Het verhaal is prachtig gefilmd, in grauwe kleuren, de misère straalt er bijna van af. Australische films, ik hou er van. The Stranger is een film die je echt moet gaan zien. De film is nu te zien op Pathé Thuis en Picl en vanaf 7 februari is de film op DVD en Blu-ray te krijgen.