Voor Motherless Brooklyn schreef Edward Norton het script naar het gelijknamige boek van Jonathan Lethem. Ook deed hij de regie en speelt hij zelf de hoofdrol. Je mag het gerust een ambitieus project noemen. Zoals ik al eerder schreef in het artikel: Edward Norton, de nieuwe belofte is Norton hier jaren mee bezig geweest.
Lionell Essrog (Norton) is een privédetective in de jaren ’50 van New York. Hij lijdt aan de aandoening Gilles de la Tourette. Zijn leermeester Frank Minna (Bruce Willis) heeft altijd vertrouwen in hem gehad ondanks zijn tics. Als Minna wordt vermoord moet Essrog met slechts kleine aanwijzingen en zijn dwangmatigheden de zaak zien op te te lossen. Dat dit veel groter is dan hij ook maar kan vermoeden zien we in de komende twee uur dat de film duurt.
Spil in het verhaal is Moses Randolph (Alec Baldwin) een machtige ambtenaar die met schimmige zaken bezig is. Zijn broer Paul (Willem Dafoe) en Laura Rose (Gugu Mbatha-Raw), een advocaat spelen een belangrijke rol in deze sfeervolle film noir annex detectiveverhaal.
Het spelen van complexe karakters en het overtuigend neerzetten van tics en dwangmatigheden kun je wel aan een acteur als Norton overlaten. Maar de film moet meer hebben om overeind te blijven. Dat lukt gedeeltelijk door de cast, de soundtrack en het film noir aspect. Het verhaal moet wel even op gang komen maar op een gegeven moment zit je er wel in. Ook de fijne jazzscore van Daniel Pemberton is helemaal op zijn plaats. Norton is de volle speelduur van de film in beeld – met het risico dat zijn manier van spelen met al die tics en kreten je op een gegeven moment op de zenuwen gaat werken – maar zijn spel blijft overeind.
Hoewel de cast overtuigend speelt zijn de karakters niet echt goed uitgewerkt. Je krijgt maar weinig mee van het wel en wee en daarmee voel je ook geen emotionele band met de meeste karakters. Alleen de lijn tussen Essrog en Rose wordt redelijk uitgediept en heeft ook nog een klein romantisch aspect.
De film kent grote thema’s als racisme en corruptie maar Norton weet dit niet helemaal uit te diepen in het verhaal. Het einde van de film is bevredigend maar tegelijkertijd ook wel teleurstellend. Dat had misschien wel iets groter en wat spectaculairder gemogen. Aan de andere kant past het ook wel bij de film die qua sfeer, muziek en cameravoering heel erg in de jaren 50 film noir zit. Het einde had misschien ook beter geweest als de film wat korter zou zijn. Het script van Norton is te dun en te weinig uitgediept om de ruime twee uur dat de film duurt te boeien.
Het boek waar Norton zich op baseerde kwam uit in 1999 en het verhaal speelt zich af in de jaren 90 van de vorige eeuw. Norton heeft zijn script bewust herschreven naar de jaren 50 omdat hij graag een film noir wilde maken. De titel van de film verwijst naar een uitspraak van zijn mentor Minna die hem ‘moederloze Brooklyn’ noemt. Essrog groeide als wees op in Brooklyn, New York.
Norton heeft voor zijn rol veel tijd doorgebracht met mensen die aan Gilles de la Tourette lijden en de Tourette’s Association of America gaf zijn goedkeuring aan zijn rol.
De film kampte tijdens de opnamen ook met tegenslag met dodelijke afloop. Toen er brand uitbrak in het gebouw wat dienst deed als de nachtclub in de film, overleed een brandweerman en raakte twee personen gewond. De nasleep van die gebeurtenis loopt nog steeds.
Norton heeft mij als acteur weer tevreden kunnen stellen. Hij laat zien dat hij nog steeds tot een van de betere acteurs van deze generatie behoort. Als regisseur en scriptschrijver weet hij mij nog niet helemaal te overtuigen maar in de basis is hij meer een acteur dan regisseur.
3,5 ster
