Categorie: Michel Versus René

Een nieuw rubriek waarin de vrienden Michel en René iedere maand een film bespreken.

Geplaatst op

Michel Versus Rene – Awake – Netflix

Dit keer de Netflix Original film Awake (2021). Laten we hopen dat we weer snel in de bioscoop zitten want van deze film worden wij niet vrolijk.

Awake is geregisseerd door Mark Raso en geschreven door Joseph Raso. Mij is totaal onduidelijk wat de twee van elkaar zijn. Broers of niet? Ze werken niet aan dezelfde producties zoals de Coen broers, die samen schrijven en regisseren. Wie het weet mag het zeggen :)? Mark Raso regisseerde overigens hiervoor twee redelijk goed ontvangen dramafilms: Copenhagen (2014) en Kodachrome (2017) en komt nu met een sciencefiction film.

Synopsis: Door een wereldwijde gebeurtenis worden alle elektronica uitgeschakeld en verliest de mens zijn vermogen om te slapen. De dochter van Jill, een voormalige soldate die een getroebleerd verleden met zich meedraagt, kan weleens de sleutel zijn tot het vinden van een geneesmiddel. Terwijl de wereld in chaos vervalt poogt Jill haar dochter veilig onder te brengen alvorens ze zelf gek wordt.

Lees verder “Michel Versus Rene – Awake – Netflix”
Geplaatst op

Michel Versus René – Love and Monsters – Netflix

De bioscopen zijn helaas nog dicht dus zijn we nog steeds aangewezen op de streamingdiensten. Op Netflix vonden wij de film Love and Monsters (2020). De titel dekt in ieder geval de lading. Het zijn veel monsters en een liefje die de rode draad vormen in deze avonturenfilm voor de jeugd.

Synopsis: Er is een monster apocalyps geweest en een groot deel van de bevolking heeft zich in ondergrondse koloniën verstopt. Joel Dawson (Dylan O’Brien) besluit om bovengronds te gaan om zijn jeugdliefde Aimee (Jessica Henwick) op te gaan zoeken. De monsters na de apocalyps zijn vooral de oorspronkelijke bewoners van de natuur maar behoorlijk gemuteerd. Op zijn zoektocht komt hij in contact met Clyde (Michael Rooker) en Minnow (Ariana Greenblatt) en hij vindt een trouwe viervoeter die hem vergezeld.

Qua gevoel deed deze film me denken aan de Maze Runner trilogie of de Divergent of Hunger Games films. Films gemaakt voor een jong publiek maar die wel populair zijn. Het is overigens een vermakelijke film met redelijk acteerwerk. De monsters zijn er best goed uit en dat werkt wel mee. Er is onmiskenbaar gebruik gebruik gemaakt van CGI maar dat zie je niet echt terug. Het verhaal is vlot en kijkt lekker weg. René, wat is jouw kijkervaring?

Lees verder “Michel Versus René – Love and Monsters – Netflix”
Geplaatst op

Michel Versus René – News of the World – Netflix

Paul Greengrass, de regisseur van News of the World, is niet de eerste naam waar ik aan denk, bij het zien van deze moderne western. Greengrass is toch wel het meest bekend om zijn handshake cameravoering van de Bourne-films en United 93 (2006). Het is wel zijn tweede samenwerking met hoofdrolspeler Tom Hanks. Hanks speelt overigens voor het eerst in een western. Ze werkten eerder samen in het uitstekende Captain Phillips (2013). Dit is dus een behoorlijk uitstapje voor de Engelse regisseur.

News of the World speelt zich af in de nasleep van de Amerikaanse Burgeroorlog en we volgen Jefferson (Captain) Kidd (Hanks) een soldaat die nu nieuwslezer is en van stad tot stad trekt om het nieuws in al zijn facetten voor te lezen aan de plaatselijke bevolking. Op een van zijn tochten vindt hij de jonge Johanna, een meisje dat is groot gebracht door een Indianenstam en alleen de lokale taal Kiowa spreekt. Het meisje heeft ook nog eens driftbuien en is erg afstandelijk. Hij neemt het meisje onder zijn hoede en komt er gaandeweg achter dat ze familieleden in San Antonio heeft. Dwars door de wildernis en met vele gevaren gaat hij op weg om het meisje daar af te geven. Natuurlijk komen ze tijdens de reis nader tot elkaar.

Lees verder “Michel Versus René – News of the World – Netflix”
Geplaatst op

Michel Versus René – Outside the Wire – Netflix

Deze maand gaan we weer eens een Netflix Original bespreken. Outside The Wire uit 2021 van regisseur Mikael Håfström. Een mix van James Bond, The Terminator en nog een heleboel films.

Synopsis: Drone piloot Harp (Damson Idris) negeert in oorlogstijd een bevel en wordt daarom naar het front gestuurd. Daar maakt hij kennis met zijn meerdere Leo (Anthony Mackie) die meer dan een soldaat blijkt te zijn. Samen gaan ze op missie om gevaarlijke massavernietigingswapens op te sporen. En dat te midden van GUMPS (Russische gevechtsrobots) en opstandelingen en rebellen. En wordt Harp er niet in geluisd?

M: Laat ik positief beginnen. Voor een Netflix Original ziet de film er productietechnisch en visueel prima uit. Al zit er wel veel CGI in. Mackie en Idris acteren heel behoorlijk en houden de boel nog enigszins overeind. Maar over het script, de verhaallijn, karakters en de eindeloze clichés ben ik veel minder te spreken. En dan de speelduur! Ruim twee uur voor een verhaal dat gemakkelijk in negentig minuten verteld had kunnen worden. Op deze manier werd het voor mij een heel lange zit en was ik er na twee uur ook echt wel klaar mee. Maar René, misschien denk jij er wel heel anders over?

Lees verder “Michel Versus René – Outside the Wire – Netflix”
Geplaatst op

Michel Versus René – Spiderman: Homecoming / Spiderman: Far From Home

Omdat alle nieuwe superheldenfilms in de ijskast staan door de pandemie, behandelen we dit keer twee, wat oudere films. Namelijk: Spiderman: Homecoming (2017) en Spiderman: Far From Home (2019). Deze Spidermanfilms spelen zich nog meer af in het universum van Marvel. Spiderman maakte al zijn opwachting in de Captain America films en de Avengers films. Opgelet: we gaan ervan uit dat jullie deze films al gezien hebben. Zo niet, dan kun je beter niet verder lezen!

In beide films speelt Tony Stark, beter bekend als Iron Man een belangrijke rol. Tom Holland speelt dit keer een wel jonge versie (waarschijnlijk bedoeld om een nog jonger publiek te bedienen) die enerzijds niet kan wachten om de krachten van Spiderman in te zetten en anderzijds ook gewoon een jonge student is die liever van zijn studententijd en van de meisjes geniet.

Spiderman: Homecoming speelt zich af als Peter Parker zogenaamd stage loopt bij Stark Industries maar waar hij als Spiderman hoopt, deel uit te kunnen maken van het befaamde Avengers team van Tony Stark. Om zichzelf te bewijzen bemoeit hij zich als Spiderman met allerhande zaken en werkt zichzelf in de nesten, om vervolgens door Iron Man geholpen te moeten worden.

Lees verder “Michel Versus René – Spiderman: Homecoming / Spiderman: Far From Home”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: The Karate Kid (1984)

Artwork: René Pol

Wie herinnert zich niet de zin ‘Wax on, wax off” uit de film The Karate Kid uit 1984? Of de kraanvogel uit de slotscène? Het zijn inmiddels legendarische fragmenten uit deze coming of age film.

Bij het zien van de film vroeg ik me meteen af: die Ralph Macchio, acteert hij eigenlijk nog wel? De jonge acteur met de eeuwige babyface en zijn geringe lengte. Een kijkje op ImdB leert me dat hij nog steeds acteert maar dan vooral in series en B-films. Een echte A-list acteur is hij nooit geworden. Op zich best opmerkelijk want wat mij opviel is dat Macchio opvallend naturel en los acteert. In deze film was hij op dat moment al tweeëntwintig maar zag er toen uit als een jongen van een jaar of zestien. Ook een jonge Elisabeth Shue is te zien. Zij was destijds eenentwintig en ziet er veel volwassener uit dan Macchio. Natuurlijk mag Pat Morita als Miyaga niet ontbreken. De strenge maar rechtvaardige karate leraar die Daniel (Macchio) of Daniel-San zoals hij hem bijna liefkozend noemt steelt de show in de film. Morita overleed in 2005. Macchio en Shue zijn inmiddels vijftigers.

Lees verder “Rewind to the 80’s: The Karate Kid (1984)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Scarface (1983)

Artwork: René Pol

Wat hebben wij het toch zwaar om steeds maar weer die geweldige jaren 80 films te moeten bekijken en te beoordelen. Na de komedies is het nu tijd voor een echte misdaadfilm. Scarface van regisseur Brian De Palma. Losjes gebaseerd en meer opgedragen aan de makers van het origineel Scarface: The Shame of the Nation uit 1932. Voor deze film schreef niemand minder dan Oliver Stone een heel nieuw script en De Palma nam de regie op zich. Is dit klassieke verhaal over opkomst en ondergang nog steeds goed en relevant of is de film hopeloos verouderd?

Scarface gaat over Tony Montana (Al Pacino) een Cubaanse immigrant die zich in Amerika in het criminele circuit opwerkt door zijn lef en grote bek. Voor de duvel niet bang bouwt hij zijn eigen imperium op maar inmiddels is hij door zijn eigen cokeverslaving en paranoia in de problemen gekomen.

M: Ik was denk ik een jaar of veertien, vijftien – in ieder geval veel te jong voor de film – toen ik de film zag. Ik heb hem destijds niet in de bioscoop gezien dus dat moet op televisie zijn geweest. Maar ik kan me nog ontzettend veel voor de geest halen. Ik sluit niet uit dat ik hem daarna nog wel eens eerder heb gezien maar voor deze kijkbeurt was het in ieder geval lang geleden. Met name de scène in de badkamer met die kettingzaag ben ik nooit vergeten. Ik heb daar werkelijk waar slapeloze nachten van gehad. In mijn beleving was die scène echt gruwelijk maar nu ik hem heb terug gezien valt het best wel mee. Al heb ik wel gelezen dat er een scène verwijderd is. Iets met een arm. Geen idee of ik dat destijds wel of niet gezien heb. Het is niet duidelijk wanneer die scène verwijderd is. Maar wat ik zeg, ik was echt jong toen ik de film zag. René, heb jij ook een specifieke scène die je altijd bij is gebleven?

R: Ik heb de film echt moeten bekijken omdat het destijds een film is geweest die grotendeels aan mij voorbij is gegaan. De interesse was er bij mij niet voor deze film en alhoewel het respect voor Pacino gegroeid is was deze film niet de reden. De badkamer scène waar jij het over hebt is vrij suggestief dus de fantasie vult de rest in en op die leeftijd kan dat behoorlijk gruwelijk zijn. Nu echter is die scène lachwekkend – tja – we worden volwassen

Lees verder “Rewind to the 80’s: Scarface (1983)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Back to the Future (1985)

Artwork: René Pol

Regisseur en scriptschrijver Robert Zemeckis maakte in 1985 onder de bezielende leiding van Steven Spielberg de film Back to the Future. Deze film was zo’n succes dat het een trilogie werd die liep van 1985 tot 1990. Zemeckis had net een redelijk succes met de film Romancing the Stone (1984) en voor Spielberg had hij eerder al de komedie 1941 (1979) geschreven.

Synopsis: Marty McFly (Michael J. Fox) reist per ongeluk terug naar het jaar 1955 in een tot tijdmachine omgebouwde DeLorean van uitvinder Doc Emmet Brown (Christopher Lloyd). Eenmaal in 1955 ziet hij daar zijn jonge moeder Lorraine (Lea Thompson) die verliefd op hem wordt in plaats van op zijn vader George McFly (Crispin Glover). Om er voor te zorgen dat hij nog geboren zal worden moet hij er voor zorgen dat ze verliefd op elkaar worden. Ook moet hij ervoor zorgen dat hij met behulp van een jonge Doc weer terug naar de toekomst gaat. Namelijk het jaar 1985.

M: Kijk, alles staat en valt natuurlijk met de casting. Fox is perfect gecast als Marty McFly en Lloyd als Doc. Dat lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet. Het is een bekend verhaal dat misschien nog niet iedereen kent. In eerste instantie gingen de opnames van start met de acteur Eric Stoltz als Marty McFly. Fox was al wel eerste keus van Zemeckis en Spielberg voor de rol maar hij kon vanwege verplichtingen aan de serie Family Ties de rol niet aannemen. Na zes weken draaien vonden Zemeckis en Spielberg dat Stoltz toch niet de juiste keuze was. In overleg stapte hij uit het project en Fox kreeg van de producten van Family Ties de ruimte om de rol te spelen. Fox werkte overdag aan de serie en ’s avonds aan de film en maakte daardoor lange dagen. De dagopnames werden in het weekend gedraaid. Het was het allemaal waard want Fox maakte van Marty McFly een doorslaand succes. René, wat vind jij van de casting?

R: Ik heb diverse fragmenten met Stoltz gezien en dit is een heel ander soort acteur. Fox brengt meer humor naar het personage en komt daardoor denk ik jeugdiger over. Het was de acteur die men origineel al in het hoofd had maar door omstandigheden niet kon krijgen.

Zie deze link

M: Het is niet voor eerst dat er films over tijdreizen werden gemaakt maar het is in BTF wel heel goed uitgewerkt. Het is een goed doordacht verhaal waar zoveel inzit en wat met zoveel enthousiasme en plezier verteld en gespeeld wordt. Toch werd het scenario van Robert Zemeckis en Bob Gale 44! keer afgewezen voordat het groen licht kreeg. René, wat vind jij van het verhaal/script en uitwerking?

Lees verder “Rewind to the 80’s: Back to the Future (1985)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: The Breakfast Club (1985)

Als er één genre populair was in de jaren 80 dan was het wel de tienerkomedie/highschoolkomedie. Er zijn er heel veel gemaakt. Van heel melig tot serieus. Een van de uitblinkers in dat genre is The Breakfast Club van regisseur John Hughes.

John Hughes maakte in zijn carrière maar slechts acht films waarvan de eerste vier van die echte tienerkomedies zijn. Te weten Sixteen Candles (1984), Weird Science (1985), Ferris Bueller’s Day Off (1986) en de film die wij gaan bespreken.

Voor die films koos hij ook vaak dezelfde acteurs uit. Hij kon gepikeerd zijn als een van die acteurs een rol of script afwees. Dat gebeurde met Molly Ringwald en Anthony Michael Hall. Toen Hughes in 2009 overleed hadden Ringwald en Hall hem twintig jaar niet gezien of gesproken omdat hij zo lang boos kon blijven.

Daarna maakte hij nog vier meer traditionele komedies. Na zijn laatste film uit 1991 bleef hij actief als schrijver tot aan zijn dood.

Dit is een serieuzere tienerkomedie. Dat zit hem in het onderwerp, de opzet en de toon van de film. Hoewel dit pas zijn tweede film was als regisseur (en hij vaak geen idee had wat hij moest doen – zo staat te lezen in de trivia van ImdB) valt op hoe goed deze film eigenlijk is. De film is zo strak geregisseerd en de dialogen zijn scherp. In sommige scènes lijkt het wel een balletvoorstelling. Zo synchroon zijn sommige bewegingen wat het een genot maakt om naar te kijken.

Synopsis: Een groep studenten moet nablijven op een zaterdagochtend. De vijf kennen elkaar niet of nauwelijks. Ze moeten allemaal een opstel schrijven en vertellen wie ze zijn en waarom ze daar zitten. Het zijn vijf totaal verschillende personages die elkaar al snel uitdagen en naarmate ze meer met elkaar optrekken blijken ze meer met elkaar gemeen te hebben dan in eerste instantie gedacht.

Lees verder “Rewind to the 80’s: The Breakfast Club (1985)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Ghostbusters (1984)

De eerste film in onze nieuwe rubriek: R & M Rewind to the 80’s is de film Ghostbusters uit 1984. We wilden deze rubriek eens goed beginnen en eerlijk is eerlijk: dit is toch pure film nostalgie! Althans, laten we vooral voor ons zelf spreken. Wat blijft er over van deze geestenfilm anno 2020?

M: Persoonlijk keek ik er erg naar uit om deze opnieuw te bekijken. Daar is deze rubriek ook voor bedoeld. Wanneer ik hem voor het laatst gezien heb, dat weet ik echt niet meer. Het moet in ieder geval lang geleden zijn geweest want het was voor mij bijna een nieuwe film.

Even in het kort: Ghostbusters draait om een stel vrienden die geesten vangen. Ze noemen zich allemaal dokter maar dat moet je met een korreltje zout nemen. Na een studie op een universiteit waar ze weggestuurd worden besluiten ze voor zichzelf te beginnen en zo is Ghostbusters geboren. Dat neemt niet weg dat ze wel degelijk geesten vangen. Ze worden succesvol en als ze een portaal naar een andere dimensie ontdekken is het aan de mannen om New York te redden.

Regisseur Ivan Reitman tekende voor de regie. Dan Aykroyd – in de film Dr. Stanz en Harold Ramis – in de film Dr. Egon Spengler schreven het script. Bill Murray als Dr. Venkman maakt deel uit van de vaste kern. Andere rollen zijn er voor Ernie Hudson als Winston Zeddemore als vierde lid van Ghostbusters, Sigourney Weaver als Dana Barrett en Rick Moranis als Louis Tully.

Lees verder “Rewind to the 80’s: Ghostbusters (1984)”