Nomadland, een film die uit zou komen in de bioscoop, die drie Oscars won en uiteindelijk te zien is via Disney+. Een streamingdienst nota bene. Het zijn de naweeën van de pandemie. Gelukkig is de film vanaf vandaag in de bioscoop te zien. Want dat is het waard.
Fern (Frances McDormand) is na het overlijden van haar man en sinds het uitbreken van de kredietcrisis in 2008 alles kwijt geraakt. Ze koopt een camper en trekt door het ruige westen van Amerika. Op haar weg ontmoet ze andere nomaden en hopt van de ene job naar de andere.
Ik heb de liefde voor film niet van huis uit. In ons gezin was er niemand met een bovengemiddelde interesse in films. Dat ik me zo aangetrokken voelde tot film heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ik me op school stierlijk verveelde. Met een aandachtsspanne van een paar seconden kon ik me maar moeilijk focussen op de saaie lessen die er gegeven werden. Maar ik had des te meer interesse in het medium film. Als jong kind kon ik mijn tomeloze energie nog wel kwijt op het speelveld – minder in de klas – en ging het tot aan de middelbare school nog wel redelijk goed. Maar omdat ik mijn draai en mijn plek op de middelbare school niet kon vinden, vluchtte ik al snel in de films.
Regisseur Zack Snyder zal gedacht hebben: wat als ik een klassieke heistfilm combineer met een zombiefilm? Hij kreeg carte blanche van Netflix en schotelt ons onvervalste pulp en spektakel voor, met een veel te lange speelduur.
Na twee succesvolle seizoenen van de serie Undercover (2019– ) kon een prequel over Ferry Bouman natuurlijk niet uitblijven. Is het de makers gelukt een geloofwaardig en spannend verhaal neer te zetten?
Lef kan regisseur Jim Taihuttu (Rabat (2011), Wolf (2013)) niet ontzegd worden. Als kleinzoon van een Moluks-Indonesische soldaat durfde hij het aan om de eerste film over de postkoloniale oorlog in Nederlands-Indië (De Oost) te maken. Doet hij de geschiedenis eer aan of leunt de film teveel op fictie?
De bioscopen zijn helaas nog dicht dus zijn we nog steeds aangewezen op de streamingdiensten. Op Netflix vonden wij de film Love and Monsters (2020). De titel dekt in ieder geval de lading. Het zijn veel monsters en een liefje die de rode draad vormen in deze avonturenfilm voor de jeugd.
Synopsis: Er is een monster apocalyps geweest en een groot deel van de bevolking heeft zich in ondergrondse koloniën verstopt. Joel Dawson (Dylan O’Brien) besluit om bovengronds te gaan om zijn jeugdliefde Aimee (Jessica Henwick) op te gaan zoeken. De monsters na de apocalyps zijn vooral de oorspronkelijke bewoners van de natuur maar behoorlijk gemuteerd. Op zijn zoektocht komt hij in contact met Clyde (Michael Rooker) en Minnow (Ariana Greenblatt) en hij vindt een trouwe viervoeter die hem vergezeld.
Qua gevoel deed deze film me denken aan de Maze Runner trilogie of de Divergent of Hunger Games films. Films gemaakt voor een jong publiek maar die wel populair zijn. Het is overigens een vermakelijke film met redelijk acteerwerk. De monsters zijn er best goed uit en dat werkt wel mee. Er is onmiskenbaar gebruik gebruik gemaakt van CGI maar dat zie je niet echt terug. Het verhaal is vlot en kijkt lekker weg. René, wat is jouw kijkervaring?
The Loudest Voice is niet alleen een biopic over Roger Ailes maar is tegelijk ook een stuk Amerikaanse politieke geschiedenis. Ailes is de tv-producent die eerder ontslagen werd bij CNBC. Maar Ailes komt keihard terug als hij door Rupert Murdoch, een mediamagnaat wordt ingelijfd om de zender Fox News op te zetten. Ailes maakt er een succes van en het wordt een rechts en conservatief nieuwsstation. Dat Ailes naast sluw en manipulatief vooral vadsig en vrouwonvriendelijk is zien we in deze miniserie dat gebaseerd is op het boek The Loudest Voice in the Room van Gabriel Sherman. Een man die niet echt uit het rechtse kamp komt, zoveel is duidelijk na deze ijzersterke zevendelige serie.
De serie is opgedeeld in zeven periodes die het leven van Ailes in kaart brengen. Dat begint in 1995 en eindigt in 2016, vlak voor zijn overlijden in 2017.
Quentin Dupieux is na Deerskin (2019) terug met weer een absurdistische en fantasierijke komedie. Dit maal over de twee vrienden Manu (Grégoire Ludig) en Jean Gab (David Marsais) – een duo die me gelijk deed denken aan de film Dumb and Dumber (1994) – die een klus moeten klaren. Ze hoeven alleen maar een koffer op te halen bij Michel-Michel en die weer ergens afleveren en daar 500 euro voor vangen. Als Manu een auto gestolen heeft om deze voor de klus te gebruiken gaat hij eerst tanken bij zijn beste vriend Jean Gab. Hij besluit zijn vriend erbij te betrekken maar als ze eenmaal onderweg zijn horen ze een raar geluid dat uit de kofferbak komt. Als ze gaan kijken blijkt daar een gigantische vlieg in te zitten. Opeens is het trainen van de vlieg, om die later in te zetten als een soort van drone voor allerhande klussen hun prioriteit.
Eddie Murphy is, nu hij weer echt terug is als acteur, bezig met het reanimeren van al zijn hits van weleer. Beverly Hills Cop 4 staat op de planning en nu is er, na 33 jaar, een vervolg op de hit Coming to America (1988). Zitten we daar op te wachten? Nee, niet echt. Maar de film lijkt geslaagd voor de generatie die het destijds in 1988 zag als wel voor een nieuwe generatie.
