Categorie: Michel Versus René

Een nieuw rubriek waarin de vrienden Michel en René iedere maand een film bespreken.

Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Back to the Future (1985)

Artwork: René Pol

Regisseur en scriptschrijver Robert Zemeckis maakte in 1985 onder de bezielende leiding van Steven Spielberg de film Back to the Future. Deze film was zo’n succes dat het een trilogie werd die liep van 1985 tot 1990. Zemeckis had net een redelijk succes met de film Romancing the Stone (1984) en voor Spielberg had hij eerder al de komedie 1941 (1979) geschreven.

Synopsis: Marty McFly (Michael J. Fox) reist per ongeluk terug naar het jaar 1955 in een tot tijdmachine omgebouwde DeLorean van uitvinder Doc Emmet Brown (Christopher Lloyd). Eenmaal in 1955 ziet hij daar zijn jonge moeder Lorraine (Lea Thompson) die verliefd op hem wordt in plaats van op zijn vader George McFly (Crispin Glover). Om er voor te zorgen dat hij nog geboren zal worden moet hij er voor zorgen dat ze verliefd op elkaar worden. Ook moet hij ervoor zorgen dat hij met behulp van een jonge Doc weer terug naar de toekomst gaat. Namelijk het jaar 1985.

M: Kijk, alles staat en valt natuurlijk met de casting. Fox is perfect gecast als Marty McFly en Lloyd als Doc. Dat lijkt vanzelfsprekend maar dat is het niet. Het is een bekend verhaal dat misschien nog niet iedereen kent. In eerste instantie gingen de opnames van start met de acteur Eric Stoltz als Marty McFly. Fox was al wel eerste keus van Zemeckis en Spielberg voor de rol maar hij kon vanwege verplichtingen aan de serie Family Ties de rol niet aannemen. Na zes weken draaien vonden Zemeckis en Spielberg dat Stoltz toch niet de juiste keuze was. In overleg stapte hij uit het project en Fox kreeg van de producten van Family Ties de ruimte om de rol te spelen. Fox werkte overdag aan de serie en ’s avonds aan de film en maakte daardoor lange dagen. De dagopnames werden in het weekend gedraaid. Het was het allemaal waard want Fox maakte van Marty McFly een doorslaand succes. René, wat vind jij van de casting?

R: Ik heb diverse fragmenten met Stoltz gezien en dit is een heel ander soort acteur. Fox brengt meer humor naar het personage en komt daardoor denk ik jeugdiger over. Het was de acteur die men origineel al in het hoofd had maar door omstandigheden niet kon krijgen.

Zie deze link

M: Het is niet voor eerst dat er films over tijdreizen werden gemaakt maar het is in BTF wel heel goed uitgewerkt. Het is een goed doordacht verhaal waar zoveel inzit en wat met zoveel enthousiasme en plezier verteld en gespeeld wordt. Toch werd het scenario van Robert Zemeckis en Bob Gale 44! keer afgewezen voordat het groen licht kreeg. René, wat vind jij van het verhaal/script en uitwerking?

Lees verder “Rewind to the 80’s: Back to the Future (1985)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: The Breakfast Club (1985)

Als er één genre populair was in de jaren 80 dan was het wel de tienerkomedie/highschoolkomedie. Er zijn er heel veel gemaakt. Van heel melig tot serieus. Een van de uitblinkers in dat genre is The Breakfast Club van regisseur John Hughes.

John Hughes maakte in zijn carrière maar slechts acht films waarvan de eerste vier van die echte tienerkomedies zijn. Te weten Sixteen Candles (1984), Weird Science (1985), Ferris Bueller’s Day Off (1986) en de film die wij gaan bespreken.

Voor die films koos hij ook vaak dezelfde acteurs uit. Hij kon gepikeerd zijn als een van die acteurs een rol of script afwees. Dat gebeurde met Molly Ringwald en Anthony Michael Hall. Toen Hughes in 2009 overleed hadden Ringwald en Hall hem twintig jaar niet gezien of gesproken omdat hij zo lang boos kon blijven.

Daarna maakte hij nog vier meer traditionele komedies. Na zijn laatste film uit 1991 bleef hij actief als schrijver tot aan zijn dood.

Dit is een serieuzere tienerkomedie. Dat zit hem in het onderwerp, de opzet en de toon van de film. Hoewel dit pas zijn tweede film was als regisseur (en hij vaak geen idee had wat hij moest doen – zo staat te lezen in de trivia van ImdB) valt op hoe goed deze film eigenlijk is. De film is zo strak geregisseerd en de dialogen zijn scherp. In sommige scènes lijkt het wel een balletvoorstelling. Zo synchroon zijn sommige bewegingen wat het een genot maakt om naar te kijken.

Synopsis: Een groep studenten moet nablijven op een zaterdagochtend. De vijf kennen elkaar niet of nauwelijks. Ze moeten allemaal een opstel schrijven en vertellen wie ze zijn en waarom ze daar zitten. Het zijn vijf totaal verschillende personages die elkaar al snel uitdagen en naarmate ze meer met elkaar optrekken blijken ze meer met elkaar gemeen te hebben dan in eerste instantie gedacht.

Lees verder “Rewind to the 80’s: The Breakfast Club (1985)”
Geplaatst op

Rewind to the 80’s: Ghostbusters (1984)

De eerste film in onze nieuwe rubriek: R & M Rewind to the 80’s is de film Ghostbusters uit 1984. We wilden deze rubriek eens goed beginnen en eerlijk is eerlijk: dit is toch pure film nostalgie! Althans, laten we vooral voor ons zelf spreken. Wat blijft er over van deze geestenfilm anno 2020?

M: Persoonlijk keek ik er erg naar uit om deze opnieuw te bekijken. Daar is deze rubriek ook voor bedoeld. Wanneer ik hem voor het laatst gezien heb, dat weet ik echt niet meer. Het moet in ieder geval lang geleden zijn geweest want het was voor mij bijna een nieuwe film.

Even in het kort: Ghostbusters draait om een stel vrienden die geesten vangen. Ze noemen zich allemaal dokter maar dat moet je met een korreltje zout nemen. Na een studie op een universiteit waar ze weggestuurd worden besluiten ze voor zichzelf te beginnen en zo is Ghostbusters geboren. Dat neemt niet weg dat ze wel degelijk geesten vangen. Ze worden succesvol en als ze een portaal naar een andere dimensie ontdekken is het aan de mannen om New York te redden.

Regisseur Ivan Reitman tekende voor de regie. Dan Aykroyd – in de film Dr. Stanz en Harold Ramis – in de film Dr. Egon Spengler schreven het script. Bill Murray als Dr. Venkman maakt deel uit van de vaste kern. Andere rollen zijn er voor Ernie Hudson als Winston Zeddemore als vierde lid van Ghostbusters, Sigourney Weaver als Dana Barrett en Rick Moranis als Louis Tully.

Lees verder “Rewind to the 80’s: Ghostbusters (1984)”
Geplaatst op

Binnenkort een nieuwe rubriek

Hallo lezers, Michel Versus René bestaat in juni precies 1 jaar. Daarom willen wij binnenkort aan een nieuwe rubriek beginnen die we dan afwisselend gaan posten. De nieuwe rubriek zal Rewind to the 80’s gaan heten. Wij gaan daar films uit de jaren 80 van de vorige eeuw terugkijken en beoordelen. Een tijd waar we allebei goede herinneringen aan hebben en waarin we machtig mooie films gezien hebben. Mocht je opmerkingen, tips, aanbevelingen of verzoekjes hebben dan kun je ons mailen. Mail ons hier! Alvast een tipje van de sluier: we zullen ons nieuwe rubriek starten met de film Ghostbusters uit 1984.

Geplaatst op

Michel Versus René – Guns Akimbo

Dit keer zijn we gegaan voor Guns Akimbo (2019). Een lekkere gestoorde actiefilm waarbij Daniel Radcliffe helemaal los kan gaan en zijn brave Harry Potter personage spontaan doet vergeten. Valt er nog iets te genieten in deze film of is het een herhaling van zetten.?

Synopsis: Miles (Daniel Radcliffe) slijt zijn dagen als videogameontwikkelaar bij een klein bedrijf. Hij is nog steeds verliefd op zijn ex Nova (Natasha Liu Bordizzo) en doet verder niet veel meer dan een beetje rondhangen en gamen. Als hij iemand uitdaagt in een onlinespel waarbij mensen worden opgejaagd en zijn identiteit wordt achterhaald raakt hij in de problemen. Opeens maakt hij deel uit van het spel en moet hij het wel meespelen. Het probleem is alleen dat er twee grote pistolen aan zijn handen zijn vastgemaakt.

M: Het idee dat iemand deel uitmaakt van een spel dat online te volgen is, is niet nieuw. Rond dat idee zijn al legio films gemaakt. Wat het wel bijzonder en leuk maakt is dat Miles wakker wordt met twee joekels van pistolen aan zijn handen. Daarmee moet hij het opnemen tegen Nix (Samara Weaving) een andere deelneemster in het spel. René, wat vond jij van de originaliteit en van de vondst dat hij wakker wordt met pistolen aan zijn handen?

Lees verder “Michel Versus René – Guns Akimbo”
Geplaatst op

Michel Versus René – Spenser Confidencial – Netflix

We zouden eigenlijk deze maand Black Widow behandelen. Een nieuwe film van Marvel maar het coronavirus gooit roet in het eten. Daarom zijn we uitgeweken naar de Netflix original film Spenser Confidencial.

Het is inmiddels de vijfde samenwerking tussen regisseur en acteur Peter Berg en acteur Mark Wahlberg. Die twee liggen elkaar wel zou je kunnen zeggen. Na de films Lone Survivor (2013), Deepwater Horizon (2016), Patriots Day (2016) en Mile 22 (2018) is Spenser Confidencial hun nieuwe samenwerking.

Synopsis: Spenser (Mark Wahlberg) komt net uit de gevangenis en wordt opgevangen door Henry (Alan Arkin) die hem in huis neemt. Hier kan hij wel even terecht. Hij blijkt echter een kamergenoot te hebben. Dat is Hawk (Winston Duke) een MMA vechter die wil leren boksen. Ook zit de ex van Spenser, Cissy (Eliza Shlesinger) achter hem aan. Spenser, een oud-politieagent die zich steeds in de nesten werkt komt al snel in de onderwereld van Boston terecht en gaat samen met Hawk op onderzoek uit.

Lees verder “Michel Versus René – Spenser Confidencial – Netflix”
Geplaatst op

Michel Versus René – Brightburn – Netflix

Brian en Mark Gunn respectievelijk de broer en neef van James Gunn (de regisseur van de Guardians of the Galaxy films) zijn beiden schrijver en producent en de stuwende kracht achter de film Brightburn. Een mix van horror en superhelden. Een thema wat al wel in de strips van DC voorkwam maar wat we nog niet eerder of wellicht nog niet zo vaak gezien hebben in films. De regie is in handen van David Yarovesky.

Synopsis: Een stel, Tori (Elizabeth Banks) en Kyle Breyer (David Denman) hebben een kinderwens maar kunnen hem niet vervullen. Op een avond vinden ze een baby in het bos en noemen hem Brandon (Jackson A. Dunn). Ze voeden hem op als hun eigen kind maar naarmate de tijd vordert blijkt al snel dat de jongen bovennatuurlijke krachten heeft en het is nog maar de vraag of hij geen kwaad in de zin heeft.

Lees verder “Michel Versus René – Brightburn – Netflix”

Geplaatst op

Michel Versus René – Uncut Gems -Netflix

Deze keer behandelen we de Netflix-film Uncut Gems met een weergaloze Adam Sandler. Vele kranten kopten meteen dat dit de eerste serieuze rol van komiek Sandler is maar dat is natuurlijk onzin. Dat deed hij eerder al in de film Punch Drunk Love (2002) en in The Meyerowitz Stories (2017) maar wat ze bedoelden te zeggen is dat dit de eerste serieuze hoofdrol voor Sandler is. En een hoofdrol is het want Sandler is de volle 2 uur en 15 minuten lang te zien en dat verveelt geen minuut.

De film is geregisseerd door de Safdie broers die eerder al Heaven Knows What (2014) en Good Time (2017) maakten. Good Time had ik graag gezien maar het is er nooit van gekomen. Dit is voor mij de eerste kennismaking met een film van de broers.

Besef je goed als je aan deze film begint dat het hoe dan ook op je zenuwen gaat werken en dat is ook precies de bedoeling.

Synopsis: Howard Ratner (Adam Sandler) is juwelier met een eigen zaak maar is ook gokverslaafd. Hij leent geld en sluit weddenschappen af terwijl louche schuldeisers achter hem aan zitten. Als Ratner dan ook de hand weet te leggen op een ongeslepen diamant (opaal) uit Ethiopië moet hem dat ook die financiële meevaller opleveren maar alles loopt anders dan gedacht.

Lees verder “Michel Versus René – Uncut Gems -Netflix”

Geplaatst op

Michel Versus René – Child’s Play

De originele Child’s Play (1988) is inmiddels al meer dan tweeendertig jaar oud. Deze door Tom Holland geregisseerde film bracht de pop Chucky tot leven met de legendarische zin: “Hi, I’m Chucky, wanna play?” Het werd een onvervalste horrorklassieker waar later nog twee vervolgen op gemaakt werden namelijk Child’s Play 2 uit 1990 en Child’s Play 3 uit 1991. Films die voornamelijk voortkwamen door het succes van deel 1 maar die het origineel nooit meer evenaarden. In 2017 kwam Cult of Chucky nog uit maar die ging rechtstreeks op dvd, blu-ray en VOD. Nu is daar dus de remake van de originele Child’s Play door regisseur Lars Klevberg, een Noorse regisseur die al weel veel ervaring heeft maar dit is zijn speelfilmdebuut.

Synopsis: Andy (Gabriel Bateman) krijgt van zijn moeder een pop, Buddi genaamd. Een interactieve pop met een soort van Google Assistent-achtig netwerk waarin deze pop opdrachten kan uitvoeren maar ook data kan opslaan. Aangezien dit een afgekeurd exemplaar is dat zijn moeder Karen (Aubrey Plaza) heeft meegenomen uit het warenhuis waar zij werkt wordt het al snel duidelijk dat er met deze pop iets aan de hand is.

René, zitten we nog wel te wachten op een remake van Child’s Play of is deze film echt voor een nieuwe generatie gemaakt?

Lees verder “Michel Versus René – Child’s Play”

Geplaatst op

Michel Versus René – The Irishman -Netflix

The Irishman van regisseur Martin Scorsese is misschien wel de film waar ik dit jaar het meest naar uit heb gekeken. Grotendeels omdat we er zo lang op moesten wachten, om de combinatie Scorsese, de Niro, Pacino en Pesci. Om de grote heisa er omheen met Netflix als inzet. Voor het eerst zou een grote bioscoopfilm niet in de bios maar gelijk on demand te zien zijn. Veel belangrijker is de vraag: is dit het Magnus opus van Scorsese of moeten we onze verwachtingen bijstellen?

Synopsis: Frank Sheeran (Robert De Niro) ontmoet de beruchte maffiabaas Russell Bufalino (Joe Pesci) en dat verandert zijn leven voorgoed. Frank wordt al snel de huurmoordenaar van de maffia. Jimmy Hoffa (Al Pacino) is de legendarische en corrupte vakbondsleider die voor irritatie bij de grote maffiabazen zorgt. Frank, zelf ook werkzaam voor de vakbond, belandt in een hopeloze tweestrijd. De film centreert zich rondom één van de grootste onopgeloste zaken uit de 20e eeuw van de Amerikaanse geschiedenis: de verdwijning van Jimmy Hoffa.

M: Je moet er even voor gaan zitten want met 3,5 uur neemt Scorsese ruim de tijd om dit verhaal te vertellen. René, heb jij hier ook zo naar uit gekeken en had jij last van de lange speelduur?

Lees verder “Michel Versus René – The Irishman -Netflix”