Nummer 13: Le Salaire de la Peur (1953) – R: Henri-Georges Clouzot – Frankrijk
Naslagwerk: 1001 Films – blz 274
Een buitengewoon spannende Franse film van regisseur Clouzot. Een maatschappijkritische film die laat zien hoever mensen gaan voor eigen gewin, geld en macht.
Een bedrijf zoekt chauffeurs om voor veel geld twee vrachtwagens met een lading van het uiterst explosieve nitroglycerine via een 500 km lange bergpas naar een raffinaderij te vervoeren. Dit om een oliebrand te blussen. Clouzot werpt in de film zoveel mogelijk hindernissen op om de film extra spannend te maken maar ook om te laten zien wat hebzucht met mensen doet en wat de corrumperende invloed van kapitalisme is.
De eerste film in onze nieuwe rubriek: R & M Rewind to the 80’s is de film Ghostbusters uit 1984. We wilden deze rubriek eens goed beginnen en eerlijk is eerlijk: dit is toch pure film nostalgie! Althans, laten we vooral voor ons zelf spreken. Wat blijft er over van deze geestenfilm anno 2020?
M: Persoonlijk keek ik er erg naar uit om deze opnieuw te bekijken. Daar is deze rubriek ook voor bedoeld. Wanneer ik hem voor het laatst gezien heb, dat weet ik echt niet meer. Het moet in ieder geval lang geleden zijn geweest want het was voor mij bijna een nieuwe film.
Even in het kort: Ghostbusters draait om een stel vrienden die geesten vangen. Ze noemen zich allemaal dokter maar dat moet je met een korreltje zout nemen. Na een studie op een universiteit waar ze weggestuurd worden besluiten ze voor zichzelf te beginnen en zo is Ghostbusters geboren. Dat neemt niet weg dat ze wel degelijk geesten vangen. Ze worden succesvol en als ze een portaal naar een andere dimensie ontdekken is het aan de mannen om New York te redden.
Regisseur Ivan Reitman tekende voor de regie. Dan Aykroyd – in de film Dr. Stanz en Harold Ramis – in de film Dr. Egon Spengler schreven het script. Bill Murray als Dr. Venkman maakt deel uit van de vaste kern. Andere rollen zijn er voor Ernie Hudson als Winston Zeddemore als vierde lid van Ghostbusters, Sigourney Weaver als Dana Barrett en Rick Moranis als Louis Tully.
Nummer 12: Les Vacances de M. Hulot (1953) – R: Jacques Tati – Frankrijk
Naslagwerk: 1001 Films – blz 262
“Het belangrijkste personage heeft een onvergetelijke mengelmoes van verbijstering over de moderne wereld, bereidwilligheid om aardig te zijn en precies genoeg buitenissigheid” Simon O’Hagan – The Independent on Sunday 2003
Grofweg zijn er drie films van de Franse regisseur JacquesTati die tot de verbeelding spreken. Playtime, Mon Oncle en Les Vacances de M. Hulot. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik alleen zijn naam als regisseur ken maar dat ik tot deze film nog niets van hem gezien had. Op zich geen schande, des te leuker om zijn oeuvre te ontdekken. Deze film zag ik destijds op Canvas, het Belgische kanaal dat nog wel eens tijd inruimt voor klassiekers.
Nummer 11: Brief Encounter (1945) – R: David Lean – Engeland
Naslagwerk: 1001 Films – blz 206
“Het is schrikbarend gemakkelijk te liegen wanneer je weet dat je toch wel geloofd wordt” Laura Jesson (Celia Johnson)
Brief Encounter is een van de kleinere films van regisseur David Lean ten opzichte van zijn latere films als Lawrence of Arabia en Doctor Zhivago. Maar niet minder belangrijk. Dit liefdesverhaal is de vierde film met een bewerking van schrijver Noël Coward. Het stuk Still Life was een eenakter en vrij kort. Lean maakte het verhaal veel langer en rekte het op naar speelfilmduur.
Nummer 10: Sunset Boulevard (1950) – R: Billy Wilder – Amerika
Naslagwerk: 1001 Films – blz 251
“Wij hadden geen dialoog nodig. We hadden een gezicht.” Norma (Gloria Swanson)
Sunset Boulevard heeft een sterke opening. In het zwembad drijft het levenloze lichaam van de werkloze scenarioschrijver Joe Gills (William Holden). In een voice-over horen we hem vertellen over zijn contact met Norma Desmond (Gloria Swanson), een megalomane ster uit de hoogtijdagen van de stomme film. De vrouw die er op haar vijftigste nog als een jong meisje uit wil zien en zich daarvoor met witte doeken laat inpakken. Daardoor oogt ze meer als een duizend jaar oude mummie. Ze woont in een vervallen villa aan Sunset Boulevard. Ze droomt van een comeback. Haar sinistere butler (Erich von Stroheim) was haar favoriete regisseur en tevens haar laatste echtgenoot.
Je zou Ethan Hunt met gemak kunnen vergelijken met de Britse James Bond. Het zijn beide spionnen, voor de duvel niet bang, charmant en gewild bij de vrouwen. In 1996 begon deze Amerikaanse filmreeks met Tom Cruise in de hoofdrol en met steeds een nieuwe opdracht en een nieuw team. Gebaseerd op de gelijknamige televisieserie die liep van 1966 tot en met 1973 is deze filmreeks meer van deze tijd, dat wil zeggen van de jaren 90 tot en met 2015.
Mission Impossible – 1996 – Regie: Brian de Palma
Het eerste deel uit de reeks is eigenlijk nog het meeste een echte spionagefilm zoals we die kennen van de klassiekers uit de jaren 60 en 70. Om die reden is het niet echt verrassend dat Brian de Palma voor de eerste film de regie voor zijn rekening nam. Brian de Palma is toch een van de meer klassiekere regisseurs die al vele thrillers op zijn naam had staan en met dit materiaal prima uit de voeten kan.
Nummer 9: The Lost Weekend (1945) – R: Billy Wilder – Amerika
Naslagwerk: 1001 Films – blz 203
“Wat ik probeer te zeggen is dat ik geen drinker ben. Ik ben een dronkaard.” Don Birnam (Ray Milland)
The Lost Weekend is de eerste film die dronkaards en alcoholisme een serieus gezicht geeft. In deze film geen vrolijke met dubbele tong pratende clowns maar een ontluisterend beeld van de gevolgen van alcoholisme. Billy Wilder schreef samen met zijn vaste co-scenarist Charles Brackett het script en durfden het aan om iets heel anders te laten zien.
Nummer 8: Double Indemnity (1944) – R: Billy Wilder – Amerika
Naslagwerk: 1001 Films – blz 196
“Sinds Double Indemnity zijn de twee belangrijkste woorden in films ‘Billy’ en ‘Wilder’.” Alfred Hitchcock – 1944
Billy Wilder schreef samen met auteur Raymond Chandler het scenario van Double Indemnity. Dit op basis van de roman van James M. Cain. Deze film noir gaat over een wanhopige vrouw, een hebzuchtige man, een moord om het geld en een gewelddadig onverwacht verraad. Film noir in optima forma dus.
Het lijkt dit jaar stil te zijn geweest op mijn blog. Dat klopt maar ik heb er niet minder films om gezien. De voornaamste reden is dat ik nu ook voor een extern filmblog films bezoek en recenseer en daarom bijna niet meer toe kom aan mijn eigen blog. Een TOP 10 heb ik zeker kunnen maken. Ik noem ze van nummer 10 naar nummer 1.
10. Our Little Sister / Umimachi Diary – 2015 (Japan)
