Categorie: De Beste Films – Alle jaren

Hier vind je de lijsten met beste films over alle jaren

Geplaatst op

De Beste Films van 2024 (Volgens Michel)

Was 2024 een goed filmjaar? Niet echt, het was redelijk. Met gelukkig wel wat films die mij vooral deden verrassen en verbazen en dat is tegenwoordig in de hausse van standaard Hollywood meuk, lees: remakes, prequels, sequels en reboots nog een hele opgave. En opvallend, die films zijn bijna allemaal gemaakt door een vrouw en veelal zijn het allemaal Europese filmmakers. Who needs Hollywood?

  1. The Substance Deze film was ’the talk of the town’ op het Filmfestival van Cannes. De film kreeg een tien minuten durende staande ovatie en won de prijs voor het beste scenario. Maar wat veel meer in het nieuws kwam; dat waren de berichten over de schokkende beelden en mensen die wegliepen uit de zaal en zelfs een man die flauwviel – toen de film eenmaal in Nederland te zien was. Doorgaans neem ik dit soort verhalen met een korreltje zout en is het vaak slimme marketing om de film lekker omhoog te stuwen. De gruwelijke beelden vielen achteraf mee, maar veel belangrijker: deze film neemt de Amerikaanse filmindustrie, de cosmetische industrie en het ideaal van de eeuwige jeugd op de hak. En daar slaagt de film met vlag en wimpel in. Demi Moore speelt een glansrol en het wordt wel gezien als haar grote comeback rol en het sounddesign en de soundtrack maken de film helemaal af. En dus gemaakt door de Franse vrouwelijke regisseur Coralie Fargeat. De film draait nu nog in de bioscoop. Ga hem zien!

2. Poor Things Dit mag dan ook een Engels/Amerikaanse film zijn. Hij is wel gemaakt door de Griekse filmmaker Yorgos Lanthimos, die ons keer op keer verrast met zijn licht absurdistische films. Ik zag deze film op het IFFR 2024 toen hij daar als de verrassingsfilm werd vertoond. Hoewel de film al in sommige bioscopen in 2023 te zien was, kwam hij officieel pas in februari 2024 uit. De film is ontzettend origineel, absurdistisch en komisch. Het camerawerk en het kleurgebruik zijn fantastisch. Dit is zo’n film om je vingers bij af te likken. De film is nu te zien op Disney+.

3. Dream Scenario Een Amerikaanse film maar gemaakt door een Noorse filmmaker. Deze Kristoffer Borgli maakte eerder al de film Sick of Myself, die ik al recenseerde voor dit filmblog. Ook dit is een originele film waarin een professor (geweldige rol van Nicolas Cage) opduikt in de dromen van mensen. Dit is in eerste instantie nog grappig en onschuldig, maar het neemt al snel minder grappige vormen aan. Dit is zo’n film die mij al snel deed denken aan het werk van Charlie Kaufmann. De film is niet perfect – daarvoor had het allemaal nog wel iets scherper en beter uitgewerkt mogen worden – maar is het prijzen waard en we moeten deze nieuwe lichting filmmakers goed in de gaten gaan houden. De film is nu te zien op Prime Video

4. How to Have Sex Deze film van de Engelse Molly Manning Walker zag ik tijdens het IFFR dit jaar. Het is een ijzersterke film en ik schreef er voor FilmVandaag deze recensie over. De film is te zien op Pathé Thuis of MUBI.

5. Kneecap Deze enerverende film zag ik nog niet zo heel lang geleden en ik schreef er voor FilmVandaag deze recensie over.

6. Juror #2 Deze nieuwe film is misschien wel zijn zwanenzang van de inmiddels 94-jarige Clint Eastwood en zag ik deze maand nog. Ik was behoorlijk onder de indruk. Het is een rechtbank film. Daar hou ik op zich al wel van maar dat maakt het niet altijd meteen een goede film. In deze film wordt een man opgeroepen om plaats te nemen in de jury van een zaak die dient. Eenmaal in de jury komt hij tot de ontdekking dat hij direct bij de zaak betrokken is en dat gebruikt hij om de overige juryleden te beïnvloeden. Meer vertellen zou zonde zijn. Eastwood maakt er een interessante film van met voldoende vaart en goed acteerwerk en het is een film die je laat nadenken. Hulde voor deze oude baas. De film is vanaf 20 december te zien op HBO Max.

7. The Holdovers Deze film van Alexander Payne zag ik aan het begin van 2024 en was meteen een schot in de roos. Voor Focus op Film schreef ik er deze recensie over. De film is nu op Pathé Thuis en op SkyShowtime te zien.

8. Hit Man Wel een Hollywood film maar net als Alexander Payne, een man die zich creatiever toont dan de doorsnee. Richard Linklater maakte al een hoop mooie films (van komedie tot drama) en komt nu met een verrassend leuke komedie. Opkomende ster Glenn Powell – dit jaar niet te missen trouwens – is een sullige leraar die in zijn vrije tijd bijklust voor de politie. Als hij moet invallen en zich voor moet doen als een huurmoordenaar, doet hij dat verrassend goed. Zo goed dat hij steeds wordt ingezet en met steeds meer vermommingen moet komen. Totdat hij een mooie dame tegenkomt die haar man uit de weg wil ruimen. Ik heb zelf erg genoten van deze film. De film is te zien op Pathé Thuis.

9. The Wild Robot Dit was de laatste film die ik samen met René recenseerde voor onze rubriek Michel Versus René. Ik zie relatief weinig animatie films maar deze verraste mij echt. Het was mooi, ontroerend, grappig en gewoon heel goed gemaakt. Lees de bespreking er maar op na. De film is vanaf 18 december te zien op Pathé Thuis.

10. Godzilla Minus One Een Godzilla film? Jazeker maar dan wel een Japanse. Terug naar de oorsprong en dat hebben ze fantastisch gedaan. Voor de Nachtvlinders schreef ik er deze recensie over. De film is te zien op Netflix.

Dan nog wat eervolle vermeldingen die de lijst net niet gehaald hebben: De Terugreis en Neem me Mee (twee uitstekende Nederlandse films) The Great Escaper met waarschijnlijk de laatste rol van Michael Caine. De documentaire Made in England over de Britse regisseurs Michael Powell en Emeric Pressburger. Society of the Snow die begin dit jaar op Netflix stond. En tenslotte een bijna onopgemerkte en ondergewaardeerde Netflix film Rebel Ridge.

Geplaatst op

De Beste Films van 2023 (Volgens Michel)

Was 2023 een goed filmjaar? Jazeker wel. Heb ik alle films gezien? Nee, natuurlijk niet. Maar ik heb er sowieso 10 voor deze lijst.

  1. Oppenheimer. Ik kijk uit naar elke nieuwe film van regisseur Christopher Nolan. Een regisseur die zelden of nooit teleurstelt. Tijd, in elke facet, speelt een belangrijke rol in al zijn films. Of dat nu het verstrijken van de tijd is of het manipuleren van tijd of tijd als leidraad in het verhaal, het zit er altijd in. In Oppenheimer spelen tijdlijnen een belangrijk onderdeel van het geheel. De film gaat over J. Robert Opppenheimer, de uitvinder van de atoombom. Geen gemakkelijke film, het is zware kost en er zit heel veel tekst in maar het is allemaal de moeite waard.
  2. Babylon. Ik zag deze film vroeg in het jaar. Nog voor het IFFR begon. Op het grote witte doek raakte ik helemaal betoverd door dit uitbundige en krankzinnige verhaal over Hollywood in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw. Voor Focus op Film schreef ik er deze recensie over.
  3. Banshees of Inesherin. Deze film zag ik op dezelfde dag na de film Babylon. Hiermee kun je heerlijk op adem komen en toch geboeid raken door deze wonderlijke vertelling. Voor Focus op Film schreef ik er deze recensie over.
  4. The Fabelmans. De meest persoonlijke film van regisseur Steven Spielberg. Een prachtige film die serieuzer en minder speels bleek dan van tevoren gedacht. Voor Focus op Film schreef ik er deze recensie over.
  5. The Whale. Alom bejubelde en geprezen film met een Oscar voor comeback kid Brendan Fraser. De film wist mij wel te raken al zijn er recensenten die daar anders over denken.
  6. Anatomy of a Fall. Indrukwekkende film die vele prijzen won. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over.
  7. Past Lives. Prachtige Koreaanse film over jeugdliefde en liefde in het algemeen. Omzeilt alle clichés in het genre en is daarom zo sterk. Nu nog in vele bioscopen te zien dus grijp je kans.
  8. The Killer. Ik kijk ook altijd uit naar een nieuwe film van regisseur David Fincher. Iemand die ook nooit teleurstelt. Is deze film zijn beste? Nee, dat niet maar dat hoeft ook niet. Maakt hij de verwachtingen waar? Nee, dat ook niet. Maar het blijft onmiskenbaar een echte Fincher. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over.
  9. The Creator. Dit is gewoon de beste sciencefictionfilm van dit jaar. Prachtig vormgegeven in een verhaal waar je wel je kop bij moet houden. Voor De Nachtvlinders schreef ik er deze recensie over.
  10. Talk to Me. En van alle horrorfilms die ik dit jaar zag (en dat waren er niet zoveel) vond ik deze het best en het meest origineel.

Nog wat eervolle vermeldingen die ook zo in de lijst hadden gekund maar het net niet gehaald hebben:

Barbie. Want toch heel leuk en behoorlijk feministisch.

Guardians of the Galaxy Vol.3 Waarschijnlijk de laatste Marvelfilm die nog weet te overtuigen en ook nog een gevoelige snaar wist te raken. Deze film is besproken in de Michel Versus René.

Indiana Jones and the Dial of Destiny Het was even wennen: een oude Indy in de huidige tijd maar binnen no time zit je weer in een gigantisch avontuur zoals we dat gewend waren van de vorige delen. Voor Focus op Film schreef ik er deze recensie over.

To Leslie Een prachtige film en aangrijpende film met een glansrol voor Andrea Riseborough. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over.

Geplaatst op

De Beste Films van 2022 (volgens Michel)

Afgelopen jaar schreef ik voor FilmVandaag 23 recensies, voor De Nachtvlinders schreef ik er 13 en voor Focus op Film schreef ik er ook nog eens 34 (dat zijn alle films, series, klassiekers, Michel VS René besprekingen bij elkaar). En waarschijnlijk heb ik een veelvoud daarvan aan films gezien. En dan nog heb ik niet alles kunnen zien wat ik wilde zien. Ieder jaar mis je toch altijd wel een paar grote titels. Desondanks heb ik toch weer een mooie TOP 10 kunnen samen stellen.

  1. Drive My Car – Dit is mijn absolute nummer een van dit jaar. Ik zag hem aan het begin van het nieuwe jaar en nog steeds spookt deze wonderschone Japanse film door mijn hoofd. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over.
  2. Alcarrás – Een Spaanse film die ik eigenlijk helemaal niet tegenkom in de jaarlijstjes. Mij deed de film in ieder geval wel wat en ik raakte helemaal betoverd door deze film. Voor FilmVandaag schreef ik er deze recensie over.
  3. Licorice Pizza – Hoewel ik erg uitkeek naar de nieuwe film van regisseur Paul Thomas Anderson, zag ik deze film pas laat in het jaar. Ik werd gelukkig niet teleurgesteld. Gek genoeg deed deze film mij vooral denken aan het vroege werk van Anderson. Denk aan films als Hard Eight, Boogie Nights en vooral ook Punch Drunk Love. Al komt dat vooral door de associatie wijlen Philip Seymour Hoffman en matrassen versus Cooper Hoffman (zoon van) en waterbedden. Heerlijke film zonder noemenswaardig plot, naturel spel, heerlijk tijdsbeeld en een paar heerlijk geschifte gastrollen van Sean Penn, Tom Waits en vooral Bradley Cooper.
  4. The Worst Person in the World – Ook de nieuwe film van Joachim Trier zag ik pas laat maar is ook zeer de moeite waard. Moet je het hoofdpersonage nu juist omarmen of is ze gewoon super irritant? En dat de hele film lang.
  5. The Innocents – Deze kleine Noorse film is behoorlijk verontrustend en daarom zo goed. Voor Focus op Film schreef ik er deze recensie over.
  6. Everything, Everywhere All At Once – Ergens halverwege het jaar had opeens iedereen het over deze film. Ik had er eerlijk gezegd niets over gehoord of gezien. Ook wat later pas gezien maar dit is een behoorlijk verrassende en verfrissende film. Ook wel een beetje druk en misschien net iets te lang maar toch goed genoeg voor deze lijst.
  7. Elvis – Ik weet dat de meningen behoorlijk verdeeld zijn over deze film en inderdaad hij is zeker niet vlekkeloos maar ik vond het toch een hele ervaring. Zeker als je hem in de bioscoop ziet.
  8. Zee van Tijd – Prachtige Nederlandse film over rouwverwerking. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
  9. Good Luck to you, Leo Grande – Heerlijke en gedurfde film met een prachtige rol van Emma Thompson. Het voelde soms aan als een toneelstuk en dat is helemaal niet erg.
  10. Top Gun: Maverick – Van alle blockbusters dit jaar is deze wel het meest geslaagd. En voor een vervolgfilm misschien nog wel beter dan de eerste. Stoer, snel maar ook ontroerend.
Geplaatst op

De Beste Films van 2021 (Volgens Michel)

Ondanks dat de bioscopen dit jaar langer dicht waren (30 van de 52 weken) dan in het voorgaande coronajaar en met het gemis van een Pathé-pas heb ik ook dit jaar weer veel films niet gezien. Van wat ik wel gezien heb, hier de lijst in willekeurige volgorde:

  1. De Veroordeling: Een van de betere Nederlandse films dit jaar. Ik schreef er voor FilmVandaag de volgende recensie over.
  2. The Mauritanian: Een ijzingwekkende film die misschien wel relevanter is dan je denkt. Ik schreef er voor Focus op Film de volgende recensie over.
  3. Nomadland: Pure cinema met een boodschap. Voor Focus op Film schreef ik er de volgende recensie over.
  4. De Oost: De Nederlandse film was dit jaar goed vertegenwoordigd. Misschien wel één van de betere oorlogfilms dit jaar. Voor FilmVandaag schreef ik de volgende recensie.
  5. Titane: Misschien wel de meest vervremende film dit jaar gezien. Voor FilmVandaag schreef ik er de volgende recensie over.
  6. Pleasure: Als een film ons een spiegel voor wil houden dan is Pleasure daar in geslaagd. Voor FilmVandaag schreef ik de volgende recensie.
  7. De Slag om de Schelde: Een ambiteus project met een groot budget. Gelukkig pakt het goed uit en werd het geen tweede Zwartboek.
  8. Spencer: Wonderschone film over het leven van prinses Diana. Met een glansrol voor Kristen Stewart.
  9. Pieces of a Woman – Een Netflix-film. Ik schreef er een recensie over.
  10. Ghostbusters: Afterlife – In de rubriek Michel Versus René schreven wij er het volgende over.

Geplaatst op

De beste films van 2020 (volgens Michel)

Ik heb dit jaar mijn lijst met beste films over 2020 via Cinema.nl van de VPRO gedaan.

Deze kun je zien als je de link aanklikt.

Over Babyteeth, Les Misérables, Little Women, The Gentlemen en The Trial of the Chicago 7, schreef ik recensies die terug te vinden zijn op FilmVandaag.

A Girl Missing en Deux zag ik begin dit jaar op het IFFR.

1917, De Beentjes van Sint Hildegard en Tenet zag ik regulier in de bioscoop.

Door de corona pandemie is het filmjaar verre van compleet en heb ik vele films niet kunnen zien. Uit de films die ik wel gezien heb, heb ik deze gekozen.

Laten we hopen dat 2021 een jaar wordt waarin we weer coronavrij naar de bioscoop kunnen.

Zoals altijd zijn opmerkingen, suggesties, meningen op deze lijst altijd welkom

Dat mag hier of op ons e-mailadres: info@focus-op-film.nl

Geplaatst op

De Beste Films van 2015 (Volgens Michel)- Archief

Het lijkt dit jaar stil te zijn geweest op mijn blog. Dat klopt maar ik heb er niet minder films om gezien. De voornaamste reden is dat ik nu ook voor een extern filmblog films bezoek en recenseer en daarom bijna niet meer toe kom aan mijn eigen blog. Een TOP 10 heb ik zeker kunnen maken. Ik noem ze van nummer 10 naar nummer 1.

10. Our Little Sister / Umimachi Diary – 2015 (Japan)

Lees verder “De Beste Films van 2015 (Volgens Michel)- Archief”
Geplaatst op

De Beste Films van 2016 (Volgens Michel)- Archief

De beste films van 2016 in willekeurige volgorde:

1.   The Revenant: The Revenant was de film waar ik begin 2016 het meest naar uitkeek. Prachtig camerawerk, een Oscarwinnende rol van Leonardo DiCaprio, een vette soundtrack en een meeslepend verhaal. In een woord: GEWELDIG!
       

Lees verder “De Beste Films van 2016 (Volgens Michel)- Archief”
Geplaatst op

De Beste Films van 2019 (Volgens Michel)

De beste films (die ik gezien heb) over 2019 in willekeurige volgorde.

1. Green Book (R: Peter Farrelly)(2018) Viggo Mortensen en Mahershala Ali zijn meesterlijk in deze heerlijke film met een serieus thema. Won de Oscar voor Beste Film en Ali nam een beeldje mee voor Beste Bijrol.

2. If Beale Street Could Talk (R: Barry Jenkins)(2018) Jenkins wist mij na Moonlight weer te verrassen met deze mooie film over hoop, geloof, liefde maar ook racisme. Naar het boek van James Baldwin.

Lees verder “De Beste Films van 2019 (Volgens Michel)”

Geplaatst op

De Beste Films van 2018 (Volgens Michel)

  1. Girl (R: Lukas Dhont)(2018) De beste Vlaamse film die ik in 2018 zag. Een eerlijk en prachtig portret over Lara, (een meesterlijke rol van Victor Polster) een 15-jarig transseksueel meisje geboren in het lichaam van een jongen, klaar om alles te riskeren om haar droom na te streven; ballerina te worden. Ze werd geboren in een mannelijk lichaam, maar ze besloot voor zichzelf dat ze graag als meisje wilde leven. Lara’s leven wordt gedomineerd door het innemen van hormoonblokkers en vooral ook wachten: wachten op vrouwelijke hormoontherapie en chirurgie die uiteindelijk eindelijk haar geslacht zal afstemmen op haar vrouwelijke identiteit. Ontroerend en confronterend tegelijk.
Lees verder “De Beste Films van 2018 (Volgens Michel)”
Geplaatst op

De Beste Films van 2017 (Volgens Michel)

1.

Moonlight (R: Barry Jenkins) (2016). De onverwachte grote winnaar van de Oscars dit jaar. En terecht. Een prachtig gelaagde film over over een Afro-Amerikaanse jongeman die worstelt met zijn geaardheid. We zien hem in zijn jeugd, puberteit en volwassenheid. Een thema dat nog steeds in de taboesfeer zit binnen de Afro-Amerikaanse gemeenschap.

Lees verder “De Beste Films van 2017 (Volgens Michel)”